بیوگرافی دیگو مارادونا – Diego Maradona

جونیور مارادونا و دیگو مارادونا

جونیور مارادونا دیگو مارادونا

جونیور، فرزند مارادونا، نتیجه رابطه او با کریستینا سیناگری است. در سال 2016، مارادونا به‌طور رسمی پذیرش کرد که جونیور پسر اوست. جونیور نیز همچون پدرش مدتی در تیم‌های جوانان ناپولی بازی کرده است.

دیگو مارادونا دیگو فرناندو مارادونا

مادر دیگو فرناندو مارادونا، کوچک‌ترین فرزند مارادونا، ورونیکا اوخدا نام دارد.

عکس نوه دیگو مارادونا

دارایی دیگو مارادونا

بر اساس یکی از برآوردها که به طور گسترده‌ای در رسانه‌های آرژانتینی مورد اشاره قرار گرفته، ارزش میراث مارادونا بین ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون دلار تخمین زده می‌شود. خولیو چیاپه‌تا، روزنامه‌نگار ورزشی آرژانتینی و نزدیک به مارادونا، در مقاله‌اش بدون ذکر منبع به این عدد اشاره کرده است.

از سوی دیگر، وب‌سایت “سلبریتی نت ورث” که به گزارش در مورد دارایی‌های افراد مشهور می‌پردازد، اعلام کرده است که ثروت خالص مارادونا در زمان مرگش حدود ۵۰۰ هزار دلار بوده است.

این وب‌سایت می‌گوید که تخمین ثروت خالص او بر اساس “تحلیل‌های اقتصادی، مطالعات بازار و منابع داخلی” انجام شده است.

ثروت دیگو مارادونا

فهرستی بلند از املاک و مستغلات، حقوق تصویر با درآمدزایی بالا و یک تانک آبی و خاکی از بلاروس، تنها بخشی از دارایی‌های دیه‌گو مارادونا است که به ثبت رسیده‌اند.

ستاره فوتبال آرژانتینی به تازگی در سن ۶۰ سالگی درگذشت و ارثیه‌ای پیچیده از خود به جا گذاشت که نشان‌دهنده زندگی شخصی گاه‌به‌گاه آشفته و مملو از چالش‌های اوست.

پس از مرگ مارادونا، گمانه‌زنی‌های فراوانی درباره ثروت او و وراثی که از این دارایی‌ها بهره‌مند خواهند شد، به وجود آمده است.

گاوصندوق‌های دیگو مارادونا

دیگو مارادونا صندوق دبی

پس از مرگ دیگو مارادونا، وکلای خانواده او متوجه شدند که مارادونا در دبی دو گاوصندوق مرموز دارد. در حقیقت، هیچ‌کس از محتویات این گاوصندوق‌ها اطلاعی ندارد. تنها خود دیگو کد این گاوصندوق‌ها را در اختیار داشته و فقط او از آنچه در آن‌ها پنهان کرده، باخبر بوده است.

گاو صندوق دیگو مارادونا

این امکان وجود دارد که در این گاوصندوق‌ها درهم، ساعت و دلار وجود داشته باشد، یا حتی ممکن است هیچ چیزی در آن‌ها نباشد. واقعیت این است که او بیش از دو سال است که به این گاوصندوق‌ها که در اختیار بانک‌های نگهداری اشیا هستند، نزدیک نشده است.

مارادونا در صندوق امانات خود در آرژنتین مجموعه‌ای از ساعت‌ها و انگشتر معروف ۳۰۰ هزار دلاری‌اش را نگهداری می‌کرد که هنگام دریافت عنوان مدیرافتخاری باشگاه دینامو برست، صاحب این هدیه لوکس شد.

دیگو مارادونا تبلیغات

دیگو مارادونا کوکاکولا

دیگو مارادونا پوما

در سال 1982، مارادونا به یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های ورزشی در دنیا تبدیل شد و با شرکت‌های زیادی از جمله پوما و کوکاکولا همکاری کرد. او سالانه 1.5 میلیون دلار بیشتر از حقوق باشگاهی‌اش به دست می‌آورد.

در همان سال، او در یک آگهی تبلیغاتی جام جهانی برای کوکاکولا و همچنین یک تبلیغ ژاپنی برای پوما حضور پیدا کرد. در سال 1984، درآمد او در ناپولی به 7 میلیون دلار در سال رسید و حمایت‌های مالی او شامل 5 میلیون دلار از هیتاچی بود.

دیگو مارادونا لویی ویتون

در سال 2010، او در یک آگهی تبلیغاتی برای خانه مد فرانسوی لویی ویتون درخشید و در یک بازی فوتبال روی میز با دیگر برندگان جام جهانی مانند پله و زین الدین زیدان سرگرم شد.

دیگو مارادونا تبلیغ نوشابه برزیلی

در یک تبلیغ تلویزیونی در سال 2006 برای نوشابه برزیلی Guaraná Antarctica، مارادونا به عنوان یکی از اعضای تیم ملی برزیل به تصویر کشیده شد، که در آن پیراهن زرد بر تن داشت و سرود ملی برزیل را با بازیکنان برزیلی مانند رونالدو و کاکا می‌خواند.

اما بعداً در این تبلیغ متوجه می‌شود که این یک کابوس پس از مصرف بیش از حد نوشیدنی بوده است. این موضوع پس از انتشار سبب جنجال در رسانه‌های آرژانتینی شد.

خانه های دیگو مارادونا

عمارت دیگو مارادونا

دیگو مارادونا خانه بلاروس

شایعاتی درباره مالکیت دیگو مارادونا بر یک قصر سلطنتی در بلاروس به طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است. اما براساس اطلاعات معتبر، هیچ مدرک قابل اعتمادی مبنی بر داشتن یک ساختمان مجلل توسط مارادونا در بلاروس وجود ندارد.

این ادعا بیشتر به یک شایعه و خبر ساختگی شباهت دارد که در فضای مجازی به سرعت پخش شده است.

دیگو مارادونا خانه بوئنوس آیرس

بر خلاف تصوری که از منزل یک ستاره بین‌المللی وجود دارد، آخرین اقامتگاه مارادونا، مکانی ساده و فاقد زرق و برق بود. این خانه در یکی از مناطق ساکت بوئنوس آیرس قرار داشت و مارادونا روزهای پایانی عمرش را دور از شلوغی شهر در آن سپری می‌کرد.

ماشین های دیگو مارادونا

مارادونا در طول زندگی خود به جمع‌آوری کلکسیونی متنوع از خودروها پرداخت. او به خودروهایی با قدرت، سرعت و طراحی چشم‌نواز علاقه داشت. برخی از معروف‌ترین خودروهای او عبارت‌اند از:

– پورشه ۹۲۴
– فیات ۱۲۸
– فراری تستاروسا
– بی‌ام‌و i8
– بی‌ام‌و M4
– شورلت کامارو RS
– کامیون اسکانیا ۱۱۳H

دیگو مارادونا کامیون اسکانیا ۱۱۳H

یکی از عجیب‌ترین خودروهای کلکسیون مارادونا، کامیون اسکانیا 113H بود که رنگ آبی خاصی داشت و توجه بسیاری از رسانه‌ها را به خود جلب کرده بود. این کامیون نشان‌دهنده علاقه مارادونا به خودروهای بزرگ و قدرتمند بود.

دیگو مارادونا فراری تستاروسا

دیگو مارادونا شورلت کامارو RS

دیگو مارادونا پورشه ۹۲۴

دیگو مارادونا فیات ۱۲۸

دیگو مارادونا بی‌ام‌و i8

دیگو مارادونا بی‌ام‌و M4

ماشین دیگو مارادونا

مارادونا سوار بر یک خودروی آبی‌خاکی که در جریان سفرش به بلاروس در سال ۲۰۱۸ به او هدیه داده شده بود، دیده شده است.

مارادونا قبل و بعد

دیگو مارادونا مافیا

ماجرای مارادونا و مافیای ایتالیا

از زمانی که دیگو به ناپل قدم گذاشت، خطر او را احاطه کرد. مافیای قوی سیسیل به سرعت به دیگو دسترسی پیدا کرد و برای جذب او دو چیز ضروری بود: یکی کوکائین و دیگری ایجاد روابط جنسی آزاد.

دیگو مارادونا ارتباط با مافیا

مارادونا که در آرژانتین با پسربچه‌ای فقیر بزرگ شده بود، به سرعت تحت تأثیر هدایای گران‌قیمت مافیای ناپل قرار گرفت و به بزرگ‌ترین‌های مافیای سیسیل ارتباط برقرار کرد. او همچنین هدایا و کادوهای گران‌قیمتی دریافت می‌کرد، اما زمانی که با مشکلاتی مواجه شد، مافیا دیگر از او حمایت نکرد و به او خیانت کرد.

اعتیاد دیگو مارادونا 

دیگو مارادونا و اعتیاد

مارادونا به اندازه‌ای که به فوتبال عشق ورزید، از مدتی به بعد عاشق کوکائین شد. او بهای اعتیاد به کوکائین را پرداخت و دو مرتبه به خاطر آن از فوتبال محروم شد. ۲۰ سال اعتیاد به کوکائین، زیباترین لحظات جوانی او را تحت تأثیر قرار داد. دیگو در سال ۱۹۸۲، زمانی که فقط ۲۲ ساله بود، نخستین بار به مصرف کوکائین روی آورد.

دیگو مارادونا و کوکائین

مارادونا به همان اندازه که در زمین فوتبال درخشید، به عنوان یک شخصیت جنجالی نیز شناخته می‌شود. متأسفانه او در دهه ۱۹۸۰ و در حین بازی در اسپانیا به کوکائین اعتیاد پیدا کرد و پس از مثبت اعلام شدن تستش در سال ۱۹۹۱، پانزده ماه تعلیق شد.

دیگو مارادونا سلطان کوکائین

مارادونا دوران سقوط خود را در زادگاهش تجربه کرد. با افزایش آسیب‌دیدگی و سال‌های دشوار زندگی، توانایی‌های جسمانی او کاهش پیدا کرد و او در آستانه روز تولدش در سال ۱۹۹۷ اعلام کرد که بازنشسته خواهد شد.

دیگو مارادونا تیمارستان

علاقه‌اش به کوکائین به حدی رسید که به کما رفت و درخواست‌های مکرر دختر چهار ساله‌اش برای ترک این ماده معمولاً تأثیر چندانی بر او نداشت. او برای ترک همیشگی کوکائین به مرکز درمانی روانی مراجعه کرد.

مرگ دیگو مارادونا 

ایست قلبی دیگو مارادونا 

دیگو مارادونا در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰ به علت سکته قلبی در خواب فوت کرد. او دو هفته قبل به دلیل لخته خون در مغزش در بیمارستان بستری شده بود و پس از عمل جراحی ترخیص گردید. مراسم تشییع او با حضور جمعیت برگزار و در قبرستانی در بوئنوس آیرس کنار مزار والدینش دفن شد.

قتل دیگو مارادونا

مارادونا را کشتند

در ماه مه 2021، هفت پزشک متخصص به دلیل مرگ مارادونا به نقض وظایف خود متهم و به قتل فراخوانده شدند و در صورت محکومیت، ممکن است به مدت هشت تا 25 سال زندان محکوم شوند.

مارادونا بدون قلب دفن شد

علت مرگ دیگو مارادونا

در تاریخ 25 ژوئن، روانپزشک آگوستینا کوساچوف توسط دفتر دادستانی سان ایسیدرو احضار شد و در یک جلسه بازجویی رسمی قرار گرفت که در آن وی به بیش از 100 سؤال پیرامون درمان پزشکی مارادونا پاسخ داد.

پس از هفت ساعت بازجویی، وادیم میشانچوک، وکیل کوساچوف، در مذاکره با خبرنگاران گفت که هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که داروهای تجویزی کوساچوف بتواند وضعیت قلبی مارادونا را وخیم‌تر کند و همچنین کوساچوف هرگونه مسئولیت در این مرگ را رد کرد.

درگذشت دیگو مارادونا 

دیگو مارادونا، افسانه فوتبال آرژانتین و جهان، در سن ۶۰ سالگی فوت کرد. او وصیت‌نامه‌ای داشت که بخشی از آن به تازگی منتشر شد. در این وصیت‌نامه به‌طور رسمی اعلام کرده بود که می‌خواهد جسدش پس از وفات مومیایی شود و به مجسمه‌سازی علاقه‌ای ندارد.

جسد دیگو مارادونا

خبرگزاری “رویترز” اعلام کرد که علت موضوع اخیر تأیید پدری دیگو مارادونا برای برخی از وراث خود بوده است. اگرچه وکیل مارادونا قصد داشت به وصیت او عمل کند، اما دادستانی آرژانتین از این موضوع جلوگیری کرد.

در این راستا، شش نفر دیگر نیز در تلاشند که اثبات کنند دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، پدرشان است، علاوه بر پنج فرزند رسمی او. بر اساس قوانین آرژانتین، حتی در صورت اثبات ادعای این افراد، آن‌ها حق ارث خواهند داشت. این مسأله نشان‌دهنده پیچیدگی‌های حقوقی و خانوادگی ناشی از میراث مارادونا است.

جسد دیگو مارادونا کاخ ریاست جمهوری

جسد دیگو مارادونا در کاخ ریاست جمهوری

پس از وداع با دیگو مارادونا در کاخ ریاست جمهوری آرژانتین، جسد این اسطوره فوتبال در یک مراسم کاملاً خصوصی به خاک سپرده شد. مراسم تدفین مارادونا در آرامستان «بِیا ویستا» واقع در حومه بوینس‌آیرس و با حضور خانواده و نزدیکان او برگزار شد. او در کنار والدینش، دالما و دیگو، به خاک سپرده شد.

این مراسم تحت تدابیر امنیتی سختگیرانه‌ای انجام شد و اجازه شرکت به عموم مردم داده نشد. در طول مسیر انتقال تابوت به محل دفن، گروه‌های مردم به‌طور مکرر مانع حرکت خودرو حامل تابوت مارادونا شدند، اما در نهایت تابوت به گورستان رسید.

پیش از این، برخی رسانه‌ها اعلام کرده بودند که جسد مارادونا در کاخ ریاست جمهوری دفن خواهد شد؛ اما این مکان تنها برای وداع با او بود و محل نهایی دفن او آرامستان بود.

قصور پزشکی دیگو مارادونا

در تاریخ 28 ژوئن، وکیل شاکی علیه آگوستینا کوساچوف، پزشک شخصی لئوپولدو لوکه، روانشناس کارلوس دیاز و دکتر نانسی فورلینی، به دلیل سهل‌انگاری مرتبط با مرگ مارادونا، چندین حکم بازداشت درخواست کرد.

اما در 1 ژوئیه، دادستان‌های پرونده از صدور حکم بازداشت علیه این متخصصان خودداری کردند و این درخواست را به عنوان یک ترفند رسانه‌ای (“incursión mediatica”) تلقی کردند که همزمان با بازجویی از پزشک شخصی لوکه مطرح شده بود.

در ژوئن 2022، یک قاضی تصمیم گرفت که هشت نفر از پرسنل پزشکی به دلیل قصور جنایی و قتل در ارتباط با مرگ مارادونا محاکمه شوند.

قصور پزشکی در مرگ دیگو مارادونا

در تاریخ 18 آوریل 2023، دادگاه استیناف و ضمانت‌های سان ایسیدرو حکم ژوئن 2022 را تأیید کرد که بر اساس آن، هشت پرسنل پزشکی، از جمله پزشک شخصی لئوپولدو لوکه و روان‌پزشک آگوستینا کوساچوف، باید به اتهام «قتل ساده با سوء نیت از پیش» محاکمه شوند. در صورت مجرم شناخته شدن، این متهمان ممکن است با حکم زندان بین هشت تا 25 سال روبرو شوند.

در سپتامبر 2024، دادگاه جنایی سان ایسیدرو تاریخ محاکمه لوکه، کوساچوف و سایر پرسنل پزشکی را برای 11 مارس 2025 تعیین کرد.

دختر دیگو مارادونا

دالما مرگ دیگو مارادونا

دالما، دختر دیگو مارادونا ، پس از مرگ پدرش متنی احساسی در صفحه خود منتشر کرد که نشان‌دهنده عمق احساسات و عشق او به پدرش بود. در این متن، او نوشت: “من همیشه از مرگ می‌ترسیدم، اما امروز نه … زیرا می‌دانم آن لحظه‌ای خواهد بود که تو را می‌بینم و در آغوش می‌گیرم. دلم برایت تنگ شده. من اینجا را تحمل خواهم کرد، اما بدون آن تکه‌ای از قلبم که دیروز با خود بردی.”

او همچنین ادامه داد: “همانطور که همیشه از من می‌خواستی، من می‌خواهم از گل‌های مورد علاقه‌ات مراقبت کنم، زیرا تو همیشه مسئولیت‌های غیرممکن را به من می‌دادی. می‌خواهم زندگی را دوست داشته و از تو دفاع کنم. برای روزهای مشترک با تو متشکرم.”

دالما اشاره کرد که با وجود اینکه احساس نابود شده، به پیش خواهد رفت و از پدرش خواست که منتظر او باشد: “ما می‌خواهیم دوباره یکدیگر را ببینیم و دوباره با هم با فریاد بخوانیم … خب … در حقیقت تو زیبا می‌خواندی و من فقط جیغ می‌کشیدم.

دوستت دارم پدر. و اگر نوه‌ات بخواهد تماس تصویری بگیرد، من از درون خواهم مرد. اما مطمئن باش که به او می‌گویم تو دقیقا چه کسی بودی و قرار است برای همیشه باشی. دوست داشتن تو زیاد طول نکشید …”

این یادداشت نشان‌دهنده عشق عمیق دالما به پدرش و تأثیر بزرگی است که دیگو مارادونا در زندگی او داشته است.

مرگ دیگو مارادونا بارسلونا

باشگاه بارسلونا با انتشار عکسی از مارادونا نوشت: “ممنون برای همه چیز دیگو.”

مرگ دیگو مارادونا مسی

لیونل مسی، ستاره فوتبال آرژانتین و یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ، با ابراز تأسف از درگذشت دیگو مارادونا در اینستاگرامش نوشت: “یک روز بسیار غم‌انگیز برای همه آرژانتینی‌ها و دنیای فوتبال، دیگو این دنیای فانی را ترک گفت اما او همچنان با ما باقی است زیرا جاودانه است. تسلیت من به کلیه اعضای خانواده و دوستانش. در سکوت استراحت کن دیگو.”

این پیام مسی نشان‌دهنده احساسی عمیق و ارادت او به مارادونا بود، که به عنوان یکی از الگوهای بزرگ در زندگی او به شمار می‌رود. مسی با این یادآوری از میراث مارادونا و تأثیر او بر فوتبال و فرهنگ آرژانتین تقدیر کرد. دیگو مارادونا همیشه در قلب هواداران و ورزشکاران باقی خواهد ماند.

رونالدو مرگ دیگو مارادونا

کریستیانو رونالدو، ستاره فوتبال پرتغال، با انتشار عکسی از خود و دیگو مارادونا در اینستاگرامش، احساسات خود را نسبت به این اسطوره فوتبال ابراز کرد. او نوشت: “امروز من از یک دوست وداع می‌گویم و دنیا از یک نبوغ جاودانه جدا می‌شود.

یکی از بهترین‌ها، یک جادوگر فوق‌العاده. او به سرعت رفت، اما میراثی بی‌نهایت و یک خلأ را به جا گذاشت که هیچ‌گاه پر نخواهد شد. در آرامش باش. هرگز فراموش نخواهی شد.”

این پیام رونالدو نشان‌دهنده احترام و ارادت او به مارادونا و تأثیر عمیق وی در دنیای فوتبال و بر روی نسل‌های مختلف بازیکنان است. دیگو مارادونا به عنوان یکی از بزرگترین فوتبالیست‌های تاریخ شناخته می‌شود و رونالدو با این یادداشت به یاد او و میراثش پرداخت.

مرگ دیگو مارادونا علی کریمی

علی کریمی، یکی از ستاره‌های برجسته فوتبال ایران و معروف به “مارادونای آسیا”، نسبت به خبر درگذشت دیگو آرماندو مارادونا واکنش نشان داد. او با انتشار پستی در اینستاگرام، احساسات و اندوه خود را بابت فقدان این اسطوره بزرگ فوتبال ابراز کرد.

کریمی به خاطر سبک بازی خلاقانه و مهارت‌های فوق‌العاده‌اش به این لقب دست یافته و در پیام خود به اهمیت و تأثیر مارادونا در دنیای فوتبال اشاره کرد. واکنش او و سایر ورزشکاران نشان‌دهنده ارادت و عشق جامعه فوتبال به این افسانه جهانی است.

مرگ دیگو مارادونا ناپولی

باشگاه ناپولی، که دوران اوج خود را با درخشش دیگو مارادونا تجربه کرده بود، با انتشار عکسی از این اسطوره فوتبال به ابراز غم و اندوه خود پرداخت. این باشگاه نوشت: “خداحافظ دیگو؛ برای همیشه.”

دیگو مارادونا در دهه 1980 و 1990 میلادی با ناپولی به موفقیت‌های بزرگی دست یافت و این باشگاه را به قهرمانی در سری آ و سایر مسابقات معتبر رساند.

او نه تنها به عنوان یک بازیکن فوق‌العاده شناخته می‌شد، بلکه به نمادی برای شهر ناپل و طرفداران این تیم تبدیل شده بود. یاد و خاطر او همیشه در قلب هواداران ناپولی زنده خواهد ماند.

مرگ دیگو مارادونا پاپ فرانسیس

پاپ فرانسیس در گفت‌وگو با روزنامه ایتالیایی “گاتزتا دلو اسپورت” درباره دیه‌گو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین که به تازگی به دلیل ایست قلبی در سن ۶۰ سالگی درگذشت، اظهار داشت:

“در سال ۲۰۱۴ و در جریان بازی صلح، دیه‌گو مارادونا را ملاقات کردم. با خوشحالی تمام یادآور می‌شوم که او برای اسکولاس آکیورنتس، بنیادی که از نیازمندان در سراسر جهان حمایت می‌کند، کارهای زیادی انجام داد.

مارادونا در زمین فوتبال به مانند یک شاعر بود؛ قهرمانی که به میلیون‌ها نفر در آرژانتین و ناپولی شادی بخشید. او همچنین مردی بسیار لطیف بود.”

پاپ فرانسیس مرگ دیگو مارادونا

وی ادامه داد: “یک خاطره شخصی از جام جهانی ۱۹۸۶ دارم، مسابقاتی که آرژانتین به لطف درخشش مارادونا قهرمان شد. در آن زمان، روزهایی سخت برایم بود؛ من در فرانکفورت آلمان دانشجو بودم و مشغول یادگیری زبان و جمع‌آوری مطالب برای پایان‌نامه‌ام.

حتی نتوانستم بازی فینال جام جهانی را تماشا کنم و فقط روز بعد از آن بود که یکی از همکلاسی‌های ژاپنی‌ام در کلاس زبان آلمانی روی تخته نوشت ‘زنده باد آرژانتین’ و تازه متوجه شدم که آرژانتین موفق به شکست آلمان غربی شده است.”

استادیوم سن پائولو و مرگ دیگو مارادونا

استادیوم دیگو آرماندو مارادونا

در ناپل، استادیوم سن پائولو – که در تاریخ ۴ دسامبر ۲۰۲۰ به‌طور رسمی به استادیوم دیگو آرماندو مارادونا تغییر نام یافت – در شب به افتخار مارادونا روشن شد.

در این شب، تعداد زیادی از هواداران در بیرون استادیوم جمع شده بودند و با نقاشی‌های دیواری و آثار هنری دیگر، ادای احترامی به این اسطوره فوتبال کردند.

هم آئورلیو دی لاورنتیس، مالک باشگاه ناپولی، و هم شهردار ناپل، لوئیجی د ماجستریس، تمایل خود را برای تغییر نام ورزشگاه به نام مارادونا ابراز کردند که این پیشنهاد به اتفاق آرا توسط شورای شهر ناپل تصویب شد.

سکوت برای دیگو مارادونا

یادبود دیگو مارادونا

احترام یوفا به مرگ دیگو مارادونا

رئیس‌جمهور آلبرتو فرناندز سه روز عزای ملی اعلام کرد. یوفا و کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی (CONMEBOL) نیز اعلام کردند که در هر مسابقه لیگ قهرمانان، لیگ اروپا، کوپا لیبرتادورس و کوپا سودامریکانا قبل از آغاز بازی یک لحظه سکوت برگزار خواهد شد.

بازی بوکا جونیورز به یاد مارادونا به تعویق افتاد.

پس از این اقدام، سایر کنفدراسیون‌ها در سرتاسر جهان نیز به این رویه پیوستند و در هر مسابقه یک دقیقه سکوت برگزار کردند که این روند با بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا آغاز شد.

علاوه بر یک دقیقه سکوت در سری آ، تصویر مارادونا نیز در دقیقه 10 بازی بر روی صفحه نمایش استادیوم پخش شد.

مرگ دیگو مارادونا 10

قبل از بازی ناپولی در لیگ اروپا مقابل ریژکا، یک روز پس از مرگ مارادونا، تمامی بازیکنان ناپولی پیراهن‌هایی با شماره “۱۰” و نام “مارادونا” بر پشت آن‌ها به تن کردند و پیش از شروع بازی یک دقیقه سکوت به‌چشم می‌خورد.

چهره‌های ورزشی از هر قاره در سرتاسر جهان نیز با ادای احترام به مارادونا یاد او را گرامی داشتند. افراد مشهور و سایر ورزشکاران از حوزه‌های مختلف، فراتر از فوتبال، نیز به این اسطوره بزرگ فوتبال ادای احترام کردند و یاد و خاطره‌اش را زنده نگه داشتند.

ارثیه دیگو مارادونا

ارثیه دیگو مارادونا به طور مساوی میان هشت فرزند او تقسیم خواهد شد، اما نبود وصیت‌نامه موجب می‌شود که این فرآیند به سادگی انجام نشود. روزنامه‌نگاران و متخصصان حقوقی در آرژانتین بر این عقیده هستند که تقسیم میراث او ممکن است به درگیری‌های طولانی‌مدت در دادگاه منجر شود.

انتظار می‌رود که اعضای خانواده به دلایل اختلافات مالی و حقوقی با یکدیگر دچار تنش شوند و وکلا نیز برای تخمین واقعی ارزش دارایی‌های مارادونا، با چالش‌های فزاینده‌ای مواجه شوند. همچنین، افرادی که ادعا می‌کنند فرزندان مارادونا هستند، در این فرآیند دخالت خواهند کرد و ممکن است تست‌های دی‌ان‌ای برای اثبات این ادعاها انجام شود.

الیاس کی‌یر خوفه، وکیل آرژانتینی در بوئنوس آیرس، به بی‌بی‌سی گفت: “انتظار دارم تقسیم ارث مارادونا پروسه‌ای آشوبناک و نامنظم باشد. به نظر من حل این موضوع مدتی زمان خواهد برد.” این اظهار نظر نشان‌دهنده پیچیدگی‌های حقوقی و خانوادگی ناشی از میراث یک شخصیت جهانی مانند مارادونا است.

وارثین دیگو مارادونا

پس از فوت دیگو مارادونا، اسطوره فوتبال آرژانتین، تعداد زیادی از مدعیان برای به دست آوردن دارایی‌های او ظهور کرده‌اند. نشریه “سان” اطلاع داده است که مارادونا دارای ۵ فرزند رسمی است و همچنین ۷ نفر دیگر نیز خود را به‌عنوان فرزندان او معرفی کرده‌اند. در کنار این افراد، ۴ خواهر دیگو نیز به‌عنوان رقبای مالی در این رقابت شناخته می‌شوند.

ادعا می‌شود که ثروت دن دیگو حدود ۴۰ میلیون یورو است که در حساب‌های بانکی او در کشورهای مختلف از جمله آرژانتین، سوئیس و امارات موجود می‌باشد. یک منبع آگاه به نشریه “سان” اعلام کرد: نبرد برای به دست آوردن دارایی‌های مارادونا تنها یک رقابت نیست، بلکه یک نبرد جهانی است.

وی همچنین افزود که براساس قوانین آرژانتین، در صورت عدم وجود وصیت‌نامه، کلیه وراث حقوقی به طور برابر سهم خواهند داشت، و این قانون شامل فرزندانی هم می‌شود که متوفی و آن‌ها را ملاقات نکرده است.

این وضعیت پیچیدگی‌های زیادی را به همراه دارد و ممکن است منجر به پرونده‌های حقوقی طولانی‌مدت در دادگاه‌ها شود.

تغییر نام مدرسه به یاد دیگو کارادونا

در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۰، مدرسه ورزش آدیتیا در باراسات، کلکته، هند، استادیوم کریکت خود را به نام مارادونا نامگذاری کرد. سه سال پیش از آن، مارادونا یک کارگاه آموزشی با حضور ۱۰۰ کودک در این استادیوم برگزار کرده بود و همچنین یک مسابقه خیریه با کاپیتان سابق کریکت هند، سوراو گانگولی، در همان مکان انجام داده بود.

فدراسیون فوتبال آرژانتین (AFA) نیز اعلام کرد که کوپا د لا لیگا حرفه‌ای ۲۰۲۰، که اولین فصل این رقابت بود، به نام «کوپا دیگو آرماندو مارادونا» تغییر نام خواهد داد.

در تاریخ ۲۸ نوامبر، جام اصلی فدراسیون فوتبال پاکستان، موسوم به جام چالش ملی PFF، به افتخار مارادونا و ولی محمد تقدیر شد. این اقدامات نشان‌دهنده احترام و ارادت جهانی به این اسطوره فوتبال بود.

پیراهن مشکی با نام مارادونا

در یک مسابقه آزمایشی اتحادیه راگبی بین آرژانتین و نیوزلند در تاریخ ۲۸ نوامبر، در حالی که تیم نیوزلند برای اجرای هاکا صف کشیده بود، کاپیتان این تیم، سم کیوِن، پیراهنی مشکی با نام مارادونا و شماره ۱۰ او به نمایش گذاشت.

در تاریخ ۲۹ نوامبر، لیونل مسی، هموطن مارادونا، در پیروزی ۴–۰ بارسلونا مقابل اوساسونا در لالیگا گلزنی کرد و گل خود را با نشان دادن پیراهن نیوولز اولد بویز که قبلاً توسط مارادونا پوشیده شده بود، به او تقدیم کرد و سپس به آسمان اشاره کرد.

در تاریخ ۳۰ نوامبر، پس از گلزنی بوکا جونیورز در مقابل نیوولز اولد بویز در ورزشگاه لا بمبونرا، بازیکنان این باشگاه با گذاشتن پیراهن مارادونا در مقابل سوئیت خصوصی او که دخترش دالما در آن حضور داشت، ادای احترامی عاطفی به این اسطوره فوتبال کردند.

این اقدامات نشان‌دهنده‌ی تأثیر عمیق مارادونا بر دنیای ورزش و محبت همگان نسبت به او بود.

موزه دیگو مارادونا

دیگو مارادونا در حقیقت نماد پیچیدگی‌های زندگی و چالش‌های انسانی بود. او از دوران کودکی در محله‌های فقیرنشین بوینس آیرس بزرگ شد و به خوبی با فقر و سختی‌های زندگی آشنا بود.

استعداد فوق‌العاده‌اش در فوتبال او را به شهرت و سپس به ثروت فراوان رساند. او با اینکه به قله‌های موفقیت دست یافت، اما همچنین با چالش‌های زیادی مواجه شد، از جمله اعتیاد به مواد مخدر و جنجال‌های متعدد.

مارادونا نه تنها به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته می‌شود، بلکه زندگی‌اش مملو از حوادث و وقایع عاشقانه، سیاسی و اجتماعی بوده است. به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین، او در جام جهانی 1986 به قله افتخار رسید و با بازی‌های درخشانش در این رقابت‌ها، قلب میلیون‌ها هوادار را از آن خود کرد.

محل تولد او، که اکنون به جاذبه‌ای برای گردشگران تبدیل شده است، نما و نمادی از سفر پرفراز و نشیب او در زندگی است. داستان مارادونا نه تنها درباره فوتبال، بلکه درباره مبارزه، پیروزی و شکست‌های انسانی نیز هست و باعث شد که او تبدیل به یک اسطوره واقعی در دل میلیون‌ها نفر شود.

ورودی موزه دیگو مارادونا

برای ورود به خانه مارادونا، لازم است مبلغی به عنوان ورودی پرداخت کنید. این خانه نمادین، یادآور خاطرات دیگو از دهه ۷۰ میلادی و بستن اولین قرارداد حرفه‌ای فوتبالش در سال ۱۹۷۸ است.

دیگو مارادونا موزه

خانه‌ای که دیگو مارادونا در دوران نوجوانی‌اش در آن زندگی می‌کرد و در آنجا رویای فوتبالیست شدن را در سر می‌پروراند، پس از بازسازی به موزه‌ای تبدیل شده است که یادآور داستان زندگی و موفقیت اوست. این مکان اکنون به یک نماد الهام‌بخش برای جوانان بوینس آیرس و دیگر نقاط جهان تبدیل شده است، کسانی که در پی تحقق رویاهای خود هستند.

مارادونا در این خانه با آرزوها و امیدهایش بزرگ شد و روزهای کودکی‌اش را با بازی و تمرین فوتبال سپری کرد. بازسازی این خانه و تبدیل آن به موزه نه تنها به حفظ میراث او کمک می‌کند، بلکه به جوانان نشان می‌دهد که با تلاش و اراده می‌توان به موفقیت دست یافت.

بدون شک، پس از فوت دُن‌دیگو در سن ۶۰ سالگی، این منزل بیش از پیش مورد توجه قرار خواهد گرفت.

موزه او به عنوان یک مکان فرهنگی و تاریخی می‌تواند محلی برای گردهمایی طرفداران، علاقه‌مندان به فوتبال و همچنین جوانانی باشد که می‌خواهند از داستان زندگی این اسطوره درس بگیرند و الهام بگیرند. وجود چنین مکانی به یادآوری سفر پرفراز و نشیب مارادونا و تأثیر عمیق او بر دنیای فوتبال و جامعه کمک خواهد کرد.

فیلم زندگی دیگو مارادونا

فیلم قهرمان دیگو مارادونا

مستند عاشق دیگو مارادونا

مستند دیگو مارادونا

عاشق دیگو مارادونا

سینما دیگو مارادونا

• قهرمان (Hero)نام یک فیلم مستند زندگی‌نامه‌ای به کارگردانی مایکل کین است که به بررسی زندگی حرفه‌ای مارادونا، به‌ویژه در ارتباط با گل مشهور او به نام «دست خدا» در بازی با انگلیس می‌پردازد. این مستند در سال 1987 تولید شده و از سری مستندهای رسمی مسابقات جام جهانی به شمار می‌رود.
• مستند دیگو مارادونا (Diego Maradona) نیز یکی دیگر از مستندهای زندگی‌نامه‌ای درباره این قهرمان بزرگ تاریخ ورزش است. آصف کاپادیا، سازنده این مستند، در اثر خود به فراز و فرودهای زندگی حرفه‌ای مارادونا در تیم باشگاهی ناپولی تمرکز دارد.
• عاشق مارادونا (Loving Maradona) محصول سال 2007، یکی دیگر از مستندهای معروف در مورد زندگی مارادونا است. خاویر مارتین وازکز، سازنده این مستند، علاوه بر تحلیل زندگی حرفه‌ای مارادونا، به دیدگاه‌های سیاسی او و همچنین حضورش در کوبا و ملاقات با شخصیت‌های انقلابی نیز نگاهی می‌اندازد.

علاوه بر اینها، فیلم‌های دیگری نیز درباره مارادونا وجود دارد، از جمله: مارادونا، مانو د دیوس (مارادونا، دست خدا)، آماندو مارادونا(مارادونای دوست‌ داشتنی)، و مارادونا که توسط کوستوریکا ساخته شده است. در ماه مارس سال 1981، کوئین در حین کنسرت خود در پشت صحنه در استادیوم ولز سارسفیلد با مارادونا معرفی شدند.

مصاحبه دیگو مارادونا

جملات برگزیده‌ دیگو مارادونا

مادرم بر این باور است که من بهترین هستم. من نیز به گونه‌ای تربیت شدم که همیشه آنچه را مادرم می‌گوید، قبول کنم. (از مصاحبه‌ها)
موفقیت افراد نتیجه‌ی سخت‌کوشی آنهاست و شانس هیچ ارتباطی با موفقیت ندارد. (از مصاحبه‌ها)
تماشای توپ و دویدن به دنبال آن، مرا به شادترین انسان روی زمین تبدیل می‌کند. (از مصاحبه‌ها)

نظرسنجی IMG درباره دیگو مارادونا

دیگو مارادونا IMG

در سال ۱۹۸۴، یک نظرسنجی از IMG مارادونا را به عنوان “شناخته‌شده‌ترین فرد در جهان” معرفی کرد.

دیگو مارادونا شکیرا

دیگو مارادونا شکیرا Waka Waka

دیگو مارادونا موزیک ویدیو شکیرا

دیگو مارادونا Waka Waka

مارادونا در موزیک ویدیوی آهنگ جام جهانی 2010 با عنوان Waka Waka که توسط شکیرا اجرا شده، ظاهر شد. در این ویدیو، تصاویری از او در حال جشن گرفتن پیروزی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 1986 نیز به نمایش درآمد. این حضور نمادی از تأثیر عمیق مارادونا بر تاریخ فوتبال و فرهنگی بود که او به عنوان یک قهرمان جهانی معرفی کرده است.

مارادونا گروه راک

بسیاری از هنرمندان آرژانتینی ترانه‌هایی را به منظور ادای احترام به دیگو مارادونا اجرا کرده‌اند که هر کدام به نوعی به زندگی و میراث او اشاره دارند. از جمله این آهنگ‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

– La Mano de Dios اثر El Potro Rodrigo، که به گل مشهور “دست خدا” و چهره معروف مارادونا می‌پردازد.
– Maradona اثر Para siempre Diego، که در آن به زندگی و دستاوردهای این قهرمان بزرگ اشاره شده است.
– Diego Forever اثر Los Ratones Paranoicos، که در آن به یاد و احترام به مارادونا پرداخته می‌شود.
– Francotirador اثر Garadoac، که به شخصیت و legacy او اشاره می‌کند.
– Santo Maradona اثر Manu Negra، که به قهرمانی و تأثیر او در دنیای فوتبال پرداخته است.
-La Vida Tómbola اثر Manu Chao، که مفاهیم فرهنگی و اجتماعی را به تصویر می‌کشد و به نوعی به تأثیر مارادونا در آرژانتین نیز اشاره دارد.

این آهنگ‌ها نشان‌دهنده عشق و احترامی هستند که مردم و هنرمندان نسبت به مارادونا دارند و او را به عنوان یک نماد معتبر در تاریخ ورزش و فرهنگ خود گرامی می‌دارند.

دیگو مارادونا بازی ویدیویی

دیگو مارادونا بازی فوتبال FIFA 18

در سال 2017، دیگو مارادونا به عنوان یک بازیکن افسانه‌ای در بازی‌های ویدیویی فوتبال FIFA 18 و Pro Evolution Soccer 2018 ظاهر شد. این حضور، به طرفداران این میان رشته ورزشی امکان داد تا یک بار دیگر مهارت‌ها و تکنیک‌های بی‌نظیر او را تجربه کنند.

در سال 2019، فیلم مستندی با عنوان دیگو مارادونا توسط آصف کاپادیا، فیلمساز برنده جایزه اسکار و بفتا، منتشر شد. کاپادیا پیش از این نیز با کارگردانی مستندهایی درباره امی واینهاوس و آیرتون سنا شناخته شده بود. این مستند به بررسی زندگی و دستاوردهای مارادونا می‌پردازد و ابعاد مختلف شخصیت و حرفه او را در کنار چالش‌ها و بحران‌هایی که با آن مواجه بوده، به تصویر می‌کشد.

لقب دیگو مارادونا

طرفداران دیگو مارادونا لقبی محبت‌آمیز و خاص برای او انتخاب کرده‌اند که نشان‌دهنده عشق و افتاداری آن‌ها به این اسطوره فوتبال است. یکی از معروف‌ترین این القاب «دیوس» است که در زبان اسپانیایی به معنای خدا می‌باشد. این لقب نه تنها به توانایی‌های فراستدیک او در زمین فوتبال اشاره دارد، بلکه نمایانگر جایگاه ویژه و اعتبار او در قلب میلیون‌ها هوادار است.

مارادونا به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال، تأثیر عمیقی بر فرهنگ و ورزش در آرژانتین و سراسر جهان گذاشت. لقب «دیوس» تجلی محبت و احترام عمیق طرفداران به کارنامه شگفت‌انگیز و شخصیت پیچیده او است، که در کنار مهارت‌های بی‌نظیرش، او را به یک نماد واقعی برای فوتبال تبدیل کرده است.

کتاب مارادونا دیگو مارادونا

این نقل‌قول از کتاب به سال‌های اولیه زندگی حرفه‌ای دیگو مارادونا اشاره دارد، زمانی که او در سن نوزده‌سالگی به قهرمانی در جام جهانی جوانان زیر بیست سال در ژاپن دست یافت. این موفقیت او را به یک ستاره محبوب تبدیل کرد و تأثیر عمیقی بر فوتبال آرژانتین داشت.

اشاره به “خدای کثیف و گناهکار” توسط ادواردو گالیانو به نکات تاریک و چالش‌های شخصیتی مارادونا اشاره دارد که در کنار درخشش‌های حرفه‌ای او وجود داشته است. در ادامه، نویسنده به شخصیت و سبک زندگی مارادونا می‌پردازد که تحقق‌یافته در شجاعت و توانایی‌های او در ورزش و همچنین عادت‌های فرهنگی خاص آرژانتینی.

هدیه‌ی هواداران به مارادونا، یعنی یک مرسدس بنز 500 اس‌ال‌سی، نشان‌دهنده قدردانی و عشق آن‌ها به او و همچنین نماد موفقیت‌هایش در عرصه ورزش است. این واقعه همچنین باعث ایجاد پیوندی عمیق بین مارادونا و هوادارانش شد که او را نه تنها به عنوان یک ورزشکار، بلکه به عنوان یک نماد فرهنگی در آرژانتین معرفی می‌کند.

کتاب ال دیگو دیگو مارادونا

کتاب «ال دیگو» (Maradona: The Autobiography of Soccer’s Greatest and Most Controversial Star) یکی از شناخته‌شده‌ترین خودزندگی‌نامه‌های ورزشی در سطح جهانی است و روایت‌گر داستان زندگی اسطوره بی‌نظیر فوتبال، دیگو مارادونا می‌باشد.

در این اثر، خواننده به‌طور مستقیم با وقایع و خاطراتی که این بازیکن و مربی بزرگ آرژانتینی تجربه کرده، آشنا می‌شود. مارادونا با قلم خود به تصویر می‌کشد که چگونه توانسته بر چالش‌های زندگی‌اش فائق آید و دستاوردهای درخشانش را رقم زند.

این کتاب، علاوه بر ارائه لحظات شگفت‌انگیز تاریخ فوتبال، نگاهی عمیق به سختی‌ها و مشکلاتی دارد که او در مسیر موفقیت خود با آن‌ها مواجه بوده است. نویسنده این اثر، ارنستو چرکسی بیالو، با استعداد خود توانسته داستانی جذاب و تاثیرگذار از زندگی یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های ورزش جهان را روایت کند.

دیگو مارادونا در کتاب کمیک آرژانتینی

مارادونا در کتاب کمیک آرژانتینی El Cazador de Aventuras در بسیاری از کمیک‌ها حضور داشت. پس از بسته شدن آن، نویسندگان کتاب مصور کوتاه مدت جدیدی را با عنوان El Die با استفاده از مارادونا به عنوان شخصیت اصلی شروع کردند.

کلیسای مارادونا

در روزاریو، آرژانتین، عشق و ارادت به دیگو مارادونا به حدی زیاد بود که مردم محلی اقدام به سازماندهی یک مذهب تقلید با نام «کلیسای مارادونا» کردند. این کلیسا سعی دارد تا عناصر سنت مسیحی را با شخصیت و زندگی مارادونا ترکیب کند.

به طور مثال، جشن‌ها و مناسبت‌های خاصی مانند کریسمس در این مذهب به نحوی فرموله می‌شوند که جزئیات و ویژگی‌های مربوط به مارادونا را منعکس کنند.

این کلیسا با حدود ۲۰۰ عضو مؤسس کار خود را آغاز کرد و به سرعت تعداد زیادی از طرفداران و هواداران مارادونا این کلیسا را از طریق وب‌سایت رسمی آن به عنوان یک جایگاه معنوی جدید انتخاب کردند.

«کلیسای مارادونا» نه تنها نشان‌دهنده عشق عمیق هواداران به این اسطوره فوتبال است، بلکه همچنین به نوعی می‌توان آن را به عنوان بازتاب‌دهنده فرهنگ و هویت آرژانتینی تلقی کرد که در آن ورزش و روحیه جمعی با هم پیوند خورده‌اند. این پدیده به خوبی نشان‌دهنده تأثیر شگرف مارادونا بر جامعه و فرهنگ مردم آرژانتین است.

جمله معروف دیگو مارادونا

من دیگو مارادونا هستم

سخن معروف دیگو مارادونا

جمله معروف دیگو مارادونا، “اگر بمیرم، بازهم می‌خواهم متولد شوم و دوباره فوتبالیست شوم. دوباره بازهم می‌خواهم دیگو آرماندو مارادونا شوم.”

اسطوره دیگو مارادونا

دیگو مارادونای اسطوره

دیگو مارادونا به عنوان یک اسطوره در تاریخ فوتبال شناخته می‌شود. زمانی که او از دنیای فوتبال بازنشسته شد، آرژانتین را با یک ضربه روحی ترک کرد. مارادونا چیزی فراتر از یک فوتبالیست بزرگ بود؛ او به عنوان یک نماد جبرانی برای کشوری که تحت تأثیر دیکتاتوری‌های نظامی و چالش‌های اجتماعی فراوانی قرار داشت، شناخته می‌شود.

او به آرژانتینی‌ها راهی برای رهایی از ناامیدی جمعی ارائه داد و به همین دلیل مردم کشورش او را به عنوان یک شخصیت الهی دوست دارند.

از سال 1986 به بعد، نام مارادونا در خارج از کشور هم به وضوح شنیده می‌شود، حتی در دورافتاده‌ترین نقاط. ارتش تارتان به افتخار گل معروف «دست خدا» در برابر انگلیس، نسخه‌ای از آهنگ Hokey Cokey را سر می‌دهد. در آرژانتین، مارادونا معمولاً با عباراتی که مختص شخصیت‌های بزرگ و اسطوره‌هاست، مورد احترام قرار می‌گیرد.

بت دیگو مارادونا

در فیلم آرژانتینی «پسر عروس» (El hijo de la novia)، شخصیت اصلی که به کاهن کاتولیک شباهت دارد، به یکی از مشتریان بار می‌گوید: «او را بت کردند و سپس به صلیب کشیدند».

وقتی یکی از دوستانش او را به خاطر این شوخی سرزنش می‌کند، کاهن تقلبی پاسخ می‌دهد: “اما من در مورد مارادونا صحبت می‌کردم.” این اشاره به خود مارادونا به عنوان یک بت فرهنگی و ورزشی اشاره دارد.

همچنین موضوع فیلم «El camino de San Diego» در حالی که او تنها در تصاویر آرشیوی ظاهر می‌شود، جنبش و تأثیر او را بر زندگی مردم آرژانتین بازتاب می‌دهد.

بد نامی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا، در کنار موفقیت‌های بی‌نظیرش در فوتبال، به دلیل سبک زندگی افراطی و رژیم غذایی نامناسبش نیز به شدت بدنام بود. او در خارج از زمین به مصرف داروهای غیرقانونی و سوء مصرف الکل روی آورد که این مسائل همراه با چالش‌های شخصی، مشکلات متابولیک و داروهایی که برایش تجویز می‌شد، به پیچیدگی‌های زندگی او دامن زد. دوره‌های کاهش وزن و بی‌تحرکی قابل توجه نیز به این وضعیت اضافه شد.

با پیشرفت حرفه‌ای مارادونا، فقدان انضباط و مشکلات او در زندگی شخصی پرتلاطم به عقیده برخی می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد و طول عمر او در سال‌های پایانی دوران بازی‌اش گذاشته باشد.

این مسائل نه تنها بر روی تمرکز و توانایی‌های او در زمین فوتبال تأثیر گذاشت، بلکه همچنین باعث نگرانی‌های زیادی در مورد آینده و سلامت او شد. بدین ترتیب، زندگی مارادونا ترکیبی پیچیده از نبوغ ورزشی و چالش‌های انسانی بود که کم‌تر از عدم موفقیت‌هایش در میادین ورزشی تاثیر نداشت.

پوستر دیگو مارادونا

عکس جذاب دیگو مارادونا

والپیپر دیگو مارادونا

دیگو مارادونا والپیپر

والپیپر دیگو مارادونا فوتبالی 2025 

والپیپر دیگو مارادونا برای کامپیوتر

wallpaper دیگو مارادونا

عکس پروفایل دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا فوتبالیست

عکس خانوادگی دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا و همسرش

عکس همسر دیگو مارادونا

 

عکس خاص دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا و فرزندانش

عکس پروفایل دیگو مارادونا

عکس های دیگو مارادونا

عکس دیگو مارادونا

عکس مجسمه دیگو مارادونا

مجسمه دیگو مارادونا

عکس مارادونا مجسمه

maradona wallpaper hd 

wallpaper maradona  

maradona wallpaper for phone

wallpaper maradona for laptop

 wallpaper 4k maradona

زندگی ورزشی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان جهان 1979

در سن 18 سالگی، مارادونا در مسابقات قهرمانی جوانان جهان 1979 که در ژاپن برگزار شد، حضور یافت و به عنوان یکی از ستاره‌های این مسابقات شناخته شد. او در پیروزی 3-1 آرژانتین مقابل اتحاد جماهیر شوروی عملکرد درخشانی داشت و در مجموع، شش گل در شش بازی این مسابقات به ثمر رساند.

در تاریخ 2 ژوئن 1979، مارادونا نخستین گل ملی خود را در پیروزی 3-1 آرژانتین مقابل اسکاتلند در همپدن پارک به ثبت رساند. او همچنین در دو بازی کوپا آمریکای سال 1979 در ماه آگوست برای آرژانتین به میدان رفت که شامل باخت 2-1 مقابل برزیل و پیروزی 3-0 مقابل بولیوی بود، جایی که گل سوم تیمش را به ثمر رساند.

پست دیگو مارادونا

دیگو مارادونا هافبک

دیگو مارادونا پست

پست دیگو مارادونا: هافبک میانی – هافبک مهاجم 

دیگو مارادونا هافبک مهاجم

مارادونا در 27 فوریه 1977، تنها چهار ماه پس از نخستین بازی حرفه‌ای‌اش برای آرژانتینوس جونیورز، در سن 16 سالگی اولین بازی ملی خود را در برابر مجارستان برگزار کرد.

او از سوی مربی تیم ملی آرژنتین، سزار لوئیس منوتی، برای شرکت در جام جهانی 1978 که در آرژانتین برگزار می‌شد، کنار گذاشته شد، زیرا منوتی معتقد بود که او در 17 سالگی خیلی جوان است.

سپس، در 3 نوامبر 1978، تنها چند روز پس از رسیدن به 18 سالگی، مارادونا برای تیم زیر 20 سال آرژانتین در یک بازی دوستانه مقابل نیویورک کاسموس که زیر نظر فرانتس بکن باوئر بود، به میدان رفت و در پیروزی 2-1 دو گل به ثمر رساند.

اولین مربی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان 1979

سپ بلاتر، رئیس فیفا، سی سال بعد درباره تأثیر بازی‌های مارادونا در سال 1979 صحبت کرد و اظهار داشت: “همه درباره دیگو آرماندو مارادونا نظری دارند و این موضوع از دوران بازی او وجود داشته است. واضح‌ترین خاطره من از این پسر فوق‌العاده با استعداد، حضورش در دومین دوره جام جهانی فوتبال زیر 20 سال در ژاپن است.”

دیگو مارادونا قهرمانی جوانان

مارادونا و هموطنش لیونل مسی تنها بازیکنانی هستند که موفق به کسب توپ طلا در هر دو جام جهانی زیر 20 سال و جام جهانی بزرگسالان شده‌اند. مارادونا این موفقیت را در سال‌های 1979 و 1986 به دست آورد و مسی نیز در سال‌های 2005 و 2014 (و دوباره در سال 2022) از او الگو گرفت و این عنوان را کسب کرد.

دیگو مارادونا کوپا آمه ریکا 1979

دیگو مارادونا کوپا ریکا

مارادونا در کوپا آمه‌ریکا 1979 به میدان رفت، جایی که تیم ملی آرژانتین عملکرد ضعیفی داشت و در مرحله گروهی سریعاً حذف شد. این بازیکن با به ثمر رساندن یک گل در پیروزی 3-0 مقابل بولیوی، از این مسابقات خارج شد. با اینکه آرژانتین نتوانست به مراحل بالاتر صعود کند، اما مارادونا توانست استعداد خود را به نمایش بگذارد.

دیگو مارادونا آرژانتین 1982

تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 1982 با حضور بازیکنانی همچون ماریو کمپس، اسوالدو آردیلس، رامون دیاز، دانیل برتونی، آلبرتو تارانتینی، اوبالدو فیلول و دانیل پاسارلا به میدان رفت. در دور دوم، آرژانتین ابتدا به برزیل باخت و سپس در مرحله نیمه‌نهایی به ایتالیا، که قهرمان نهایی آن دوره بود، با نتیجه 2-1 شکست خورد. این مسابقه به دلیل عملکرد تهاجمی کلودیو جنتیله که مارادونا را بارها مورد حمله قرار داد، مشهور شده است.

مارادونا در این تورنمنت در تمامی پنج بازی بدون تعویض بازی کرد و در مقابل مجارستان دو گل به ثمر رساند. با این حال، او در هر پنج بازی مرتکب خطاهای زیادی شد.

مخصوصاً در آخرین بازی مقابل برزیل، جایی که داوری ضعیف و بازی خشن باعث ایجاد تنش شد. آرژانتین در این بازی 3-0 شکست خورد و خلق و خوی مارادونا به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و او به دلیل خطای تلافی‌جویانه شدید بر روی باتیستا در پنج دقیقه آخر بازی اخراج شد.

این اتفاقات باعث شد که مارادونا نتواند در این تورنمنت به طور کامل درخشش خود را نشان دهد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1982

مارادونا اولین تورنمنت جام جهانی خود را در سال 1982 در اسپانیا تجربه کرد. آرژانتین در بازی افتتاحیه این جام در نیوکمپ بارسلونا به مصاف بلژیک رفت، اما برخلاف انتظارات، این تیم که مدافع عنوان قهرمانی بود با نتیجه 1-0 شکست خورد.

هرچند آرژانتین توانست در بازی‌های بعدی خود مجارستان و السالوادور را در آلیکانته به طور قانع‌کننده‌ای شکست دهد و به دور دوم صعود کند، اما تنش‌های داخلی در تیم وجود داشت.

این تنش‌ها به دلیل اختلاف نظر بین بازیکنان جوان‌تر و کم‌تجربه‌تر و بازیکنان مسن‌تر و با تجربه‌تر به وجود آمده بود، که باعث ایجاد مشکلاتی در تیم گردید. این مسأله در نهایت تأثیر منفی بر عملکرد تیم در تورنمنت داشت.

دیگو مارادونا تیم ملی آرژانتین

دیگو مارادونا کاپیتان 1986

لحظه‌ای که مارادونا توپ را با دست از کنار بازوی دراز پیتر شیلتون وارد دروازه کرد، به “دست خدا” معروف است. مارادونا به عنوان کاپیتان تیم ملی آرژانتین در جام جهانی 1986 در مکزیک قهرمان شد و در فینال این تورنمنت در مکزیکو سیتی مقابل آلمان غربی به پیروزی دست یافت.

در طول مسابقات، او توانایی‌های فوق‌العاده خود را به نمایش گذاشت و به عنوان پویاترین بازیکن تورنمنت شناخته شد. مارادونا در تمامی دقایق هر بازی که برای آرژانتین به میدان رفت، پنج گل به ثمر رساند و پنج پاس گل نیز ارائه داد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1986

دیگو مارادونا کاپیتان تیم ملی

از سه پاس گلی که او ارائه کرد، یکی در بازی افتتاحیه مقابل کره جنوبی در ورزشگاه المپیکو یونیورسیتریو واقع در مکزیکو سیتی بود. اولین گل مارادونا در این مسابقات نیز در بازی دوم گروهی در پوئبلا در برابر ایتالیا به ثمر رسید. آرژانتین در مرحله حذفی نخست، تیم اروگوئه را حذف کرد و سپس در ورزشگاه آزتکا، در مکزیکو سیتی با تیم ملی انگلیس روبه‌رو شد.

دیگو مارادونا دست خدا

این مسابقه در پس‌زمینه جنگ فالکلند بین آرژانتین و بریتانیا برگزار شد و تنش‌های سیاسی و ملی گرایی را به این دیدار افزوده بود. در طول بازی، گل اول مارادونا با ضربه به توپ با دست به ثمر رسید و این موضوع با گذشت زمان در بازی‌های تکراری مشخص شد.

مارادونا به‌طور مشهور این گل را به این شکل توصیف کرد: «کمی با سر مارادونا و کمی با دست خدا»، که به این گل لقب «دست خدا» داده شد.

دست خدا دیگو مارادونا

با این حال، در تاریخ 22 آگوست 2005، مارادونا در برنامه تلویزیونی خود به صداقت اعتراف کرد و اذعان کرد که عمداً با دست به توپ ضربه زده است و تأکید کرد که هیچ تماسی با سر او برقرار نشده و او بلافاصله متوجه غیرقانونی بودن گل شده است.

این موضوع به عنوان یکی از جنجالی‌ترین و جنبه‌های منفی در تاریخ جام جهانی تلقی شد و موجب خشم و نارضایتی بازیکنان انگلیسی گردید. این گل نه تنها یادآور یک رویداد ورزشی بلکه نمادی از تاریخچه پیچیده روابط بین آمريكا و انگلستان نیز به شمار می‌رود.

دیگو مارادونا نیمه فرشته نیمه شیطان 

پس از به ثمر رساندن دو گل متضاد در پیروزی 2-1 آرژانتین در مرحله یک چهارم نهایی مقابل انگلیس، افسانه مارادونا به طور قاطع تثبیت شد. گل دوم او، که یک حرکت فردی خارق‌العاده و نمایشی از مهارت‌های بی‌نظیرش بود، در مقابل گل اولش که به طور جنجالی با دست به ثمر رسیده بود، قرار گرفت. ترکیب این دو گل باعث شد که روزنامه فرانسوی L’Équipe او را با لقب “نیمه فرشته، نیمه شیطان” توصیف کند.

این لقب نه تنها نشان‌دهنده پیچیدگی شخصیت مارادونا بود بلکه به نوعی نمایانگر تضادهای موجود در دنیای ورزش و اثرات آن بر روی فرهنگ عامه و تاریخ فوتبال است. مارادونا با این نمایش‌های فوق‌العاده توانست جایگاه خود را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فوتبالیست‌های تاریخ فوتبال تثبیت کند.

دیگو مارادونا گل قرن

گل دوم مارادونا در بازی مقابل انگلیس نه تنها به عنوان یکی از گل‌های خاطره‌انگیز تاریخ فوتبال شناخته می‌شود، بلکه در نظرسنجی آنلاین سال 2002 که توسط فیفا برگزار شد، به عنوان “گل قرن” انتخاب شد. همچنین، در یک نظرسنجی دیگر در سال 2002 که توسط کانال 4 در بریتانیا انجام شد، عملکرد بی‌نظیر او در این مسابقه در رتبه 6 از میان 100 بهترین لحظه ورزشی قرار گرفت.

گل قرن دیگو مارادونا

پس از آن، مارادونا در دیدار نیمه نهایی مقابل بلژیک نیز به درخشش خود ادامه داد و دو گل به ثمر رساند، که گل دوم او نتیجه یک نمایش دریبل عالی بود. در فینال جام جهانی 1986، آرژانتین با آلمان غربی روبرو شد.

آلمان غربی تلاش کرد تا مارادونا را با دو بازیکن مهار کند، اما در دقیقه 84 او موفق شد از لوتار ماتئوس، بازیکن آلمان غربی، خود را دور کند و پاس نهایی را برای خورخه بوروچاگا ارسال کند که این گل پیروزی را برای آرژانتین به ارمغان آورد.

در نهایت، آرژانتین موفق شد با نتیجه 3-2 آلمان غربی را شکست دهد و مارادونا به عنوان کاپیتان تیم، جام جهانی را بالای سر ببرد. این پیروزی نه تنها یک موفقیت بزرگ ورزشی برای آرژانتین بود، بلکه مارادونا را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال در عرصه جهانی مطرح کرد.

دیگو مارادونا انگلیس

گل دیگو مارادونا به انگلیس

گل دوم مارادونا، تنها چهار دقیقه پس از گل جنجالی‌اش، به عنوان بهترین گل تاریخ جام جهانی توسط فیفا انتخاب شد. او توپ را در نیمه خودی دریافت کرد و پس از چرخشی به دور خودش، با 11 لمس توپ، بیش از نیمی از طول زمین را دوید.

در این مسیر، پنج بازیکن انگلیسی شامل پیتر بردزلی، استیو هاج، پیتر رید، تری بوچر و تری فنویک را دریبل کرد. سپس، او با عبور از دروازه‌بان پیتر شیلتون، توپ را به زیبایی وارد دروازه کرد.

دیگو مارادونا آرژانتین 2002

در طول مسابقات، مارادونا بیش از نیمی از شوت‌های آرژانتین را انجام داد یا آنها را ایجاد کرد. او با انجام 90 دریبل برتر در مسابقات، سه برابر بیشتر از هر بازیکن دیگری عملکرد بهتری داشت و 53 بار نیز مورد خطا قرار گرفت. تیمش در نتیجه این عملکرد، دو برابر بیشتر از سایر بازیکنان ضربات آزاد به‌دست آورد.

مارادونا در مجموع ده گل از 14 گل آرژانتین را به ثمر رساند یا پاس گل داد. در پایان جام جهانی، او با رای اتفاق آرا به عنوان بهترین بازیکن تورنمنت شناخته شد و توپ طلا را دریافت کرد. بسیاری بر این باور بودند که او به تنهایی جام جهانی را به دست آورد، اما مارادونا در ادامه تصریح کرد که با این دیدگاه کاملاً موافق نیست.

دیگو مارادونا بهترین گل تاریخ 

در سال 2002، راسل توماس از گاردین گل دوم مارادونا در برابر انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی 1986 را به عنوان “مسلماً بهترین گل فردی تاریخ فوتبال” توصیف کرد.

او در مقاله‌ای برای Sportsnet در سال 2018 افزود: “هیچ بازیکن دیگری، حتی پل در سال 1958 یا پائولو روسی در سال 1982، به اندازه مارادونا در مکزیک بر یک مسابقه تسلط نداشتند.”

توماس همچنین به ادای دین مارادونا به کشورش اشاره کرد و گفت: این هنرمند درخشان آرژانتینی به تنهایی دومین جام جهانی را به کشورش هدیه داد. درباره دو گل به یاد ماندنی‌اش مقابل انگلیس در مرحله یک‌چهارم نهایی اظهار داشت: “بله، این دست مارادونا بود و نه دست خدا که گل اول را به ثمر رساند. این یک اثر هنری ناب بود.”

دیگو مارادونا زین الدین زیدان

زین الدین زیدان، که در سن 14 سالگی جام جهانی 1986 را تماشا می‌کرد، اظهار داشت که مارادونا “در سطح دیگری بود”. به احترام او، مقامات استادیوم آزتکا مجسمه‌ای از مارادونا ساختند که نمایانگر “گل قرن” او بود و آن را در ورودی استادیوم قرار دادند.

پس از پیروزی آرژانتین در فینال مقابل آلمان غربی، مارادونا جام جهانی فوتبال را در دست داشت. با توجه به عملکرد شگفت‌انگیز او در جام جهانی 1986 مکزیک، در سال 2014، راجر بنت از ESPN FC آن را به عنوان “فوق‌العاده‌ترین عملکردی که یک جام جهانی تا به حال شاهد بوده است” توصیف کرد.

همچنین کوین باکستر از لس آنجلس تایمز آن را “یکی از بهترین عملکردهای فردی در تاریخ مسابقات” نامید و واشنگتن پست نیز به اجرای استیون پست اشاره کرده و آن را “بهترین گل در تاریخ مسابقات” توصیف کرد.

گل ملی مارادونا

این آخرین گل بین‌المللی مارادونا برای آرژانتین بود. در بازی دوم، پیروزی 2-1 مقابل نیجریه که قرار بود آخرین بازی او برای آرژانتین باشد، او هر دو گل تیمش را روی ضربات ایستگاهی به ثمر رساند، گل دوم نیز یک پاس گل به کلادیو کانیجیا بود. این دو نمایش بسیار قوی نشان‌دهنده توانایی‌های بالای تیم آرژانتین تحت هدایت مارادونا بود.

دوپینگ دیگو مارادونا

مارادونا در زندگی‌نامه خود استدلال کرده است که نتیجه آزمایش دوپینگ به دلیل دادن نوشیدنی انرژی‌زا به نام Rip Fuel توسط مربی شخصی‌اش بود. او ادعا کرد که نسخه آمریکایی این نوشیدنی، بر خلاف نسخه آرژانتینی، حاوی ماده شیمیایی مضر بوده و با اتمام دوز آرژانتینی، مربی‌اش ناخواسته نسخه آمریکایی را خریداری کرده است.

دیگو مارادونا دوپینگ

فیفا او را از مسابقات جام جهانی 1994 در ایالات متحده آمریکا اخراج کرد و آرژانتین به دنبال این اتفاق به مرحله یک هشتم نهایی رسید که در آنجا توسط رومانی در لس آنجلس حذف شد؛ زیرا بدون حضور مارادونا، تیم به وضوح ضعیف‌تر شده بود، حتی با وجود بازیکنانی چون گابریل باتیستوتا و کلادیو کانیجیا در ترکیب.

تست مواد مخدر دیگو مارادونا

مارادونا همچنین ادعا کرد که با فیفا به توافقی دست یافته است تا این مورد نادیده گرفته شود تا به او اجازه داده شود قبل از مسابقه از این دارو برای کاهش وزن استفاده کند و بتواند در بازی حضور یابد.

تست مواد مخدر ناموفق او در جام جهانی 1994 نشان‌دهنده پایان دوران بین‌المللی وی بود که 17 سال به طول انجامید و در این مدت موفق به زدن 34 گل در 91 بازی شد.

دیگو مارادونا کوپا آمریکا 1987

در کوپا آمه ریکا 1987 در آرژانتین، دیگو مارادونا سه گل در چهار بازی به ثمر رساند، از جمله دو گل در پیروزی 3-0 مقابل اکوادور. اما آرژانتین در نیمه نهایی با نتیجه 0-1 مقابل اروگوئه، که در نهایت قهرمان شد، شکست خورد.

دیگو مارادونا کوپا آمریکا

مارادونا در کوپا آمه ریکا 1989 در برزیل در 6 بازی شرکت کرد، اما موفق به زدن گل نشد. آرژانتین در این مسابقات در رده سوم قرار گرفت.

دیگو مارادونا جام جهانی 1990

مارادونا در جام جهانی 1990 در ایتالیا دوباره به عنوان کاپیتان آرژانتین انتخاب شد و هدایت تیم را به سمت یک فینال دیگر جام جهانی پیش برد. اما آسیب دیدگی مچ پا بر عملکرد او تأثیر گذاشت و وی نسبت به چهار سال قبل کمتر تسلط داشت، همچنین تیم سه بازیکن کلیدی خود را به دلیل مصدومیت از دست داده بود.

آرژانتین پس از شکست در اولین بازی خود برابر کامرون در سن سیرو میلان، تقریباً از مرحله گروهی حذف شد و در نهایت در رده سوم گروه خود قرار گرفت. در بازی دور یک شانزدهم مقابل برزیل در تورین، کلودیو کانیجیا پس از پاس مارادونا تنها گل را به ثمر رساند.

دیگو مارادونا ضربات پنالتی

در مرحله یک چهارم نهایی، آرژانتین در فلورانس به مصاف یوگسلاوی رفت. این بازی پس از 120 دقیقه با نتیجه 0-0 به پایان رسید و آرژانتین در ضربات پنالتی به پیروزی رسید، هرچند که ضربه مارادونا که به سمت راست دروازه‌بان رفت، مهار شد.

دیگو مارادونا استادیوم سن پائولو

بازی نیمه نهایی مقابل ایتالیا میزبان در استادیوم سن پائولو در ناپل نیز بعد از تساوی 1-1 به ضربات پنالتی کشیده شد. این بار مارادونا موفق بود و با شجاعت ضربه‌ای مشابه ضربه ناموفق خود در راند قبل به سمت دروازه زد.

دیگو مارادونا سن پائولو

در فینال در رم، آرژانتین 1-0 به آلمان غربی باخت، جایی که تنها گل به‌صورت بحث‌برانگیز توسط آندریاس برهمه در دقیقه 85، پس از خطا بر روی رودی وولر، به ثمر رسید. در پایان بازی، مارادونا به گریه افتاد و مقصر باخت را داور دانست.

دیگو مارادونا جام آرتمیو فرانچی 1993

دیگو مارادونا جام آرتمیو فرانچی

دیگو مارادونا آرتمیو فرانچی

در 24 فوریه 1993، دیگو مارادونا پس از مدتی دوری از تیم ملی، در جام آرتمیو فرانچی مقابل دانمارک در مار دل پلاتا به میدان رفت. آرژانتین پس از تساوی 1-1 در نهایت در ضربات پنالتی 5-4 پیروز شد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1994

در جام جهانی 1994 در ایالات متحده، مارادونا تنها در دو بازی (هر دو در استادیوم فاکسبورو نزدیک بوستون) بازی کرد و یک گل به‌خصوص در مقابل یونان به ثمر رساند، اما پس از رد شدن در تست دارو برای دوپینگ افدرین از مسابقات کنار گذاشته شد.

مارادونا جام جهانی 1994

مارادونا پس از زدن گل سوم آرژانتین در برابر یونان، یکی از جالب‌ترین جشن‌های گل جام جهانی را به نمایش گذاشت و در شادی و هیجان، با چهره‌ای متعجب و چشمان برآمده به سمت دوربین دوید.

دیگو مارادونا بازیساز

بازیساز دیگو مارادونا

مارادونا که در رسانه‌ها به عنوان یک “شماره 10 کلاسیک” شناخته می‌شود، یک بازیساز سنتی بود که به طور معمول در نقش آزاد بازی می‌کرد. او معمولاً به عنوان هافبک تهاجمی در پشت مهاجمان یا به عنوان مهاجم دوم در خط حمله قرار می‌گرفت.

زندگی فوتبالی دیگو مارادونا

مارادونا در رده ملی، ۹۱ بار برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت و ۳۴ بار موفق به گلزنی شد. او در چهار دوره جام جهانی فوتبال شرکت کرد. در مرحله یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۸۶ مکزیک، با زدن هر دو گل پیروزی آرژانتین مقابل انگلستان (۲–۱)، تیمش را به نیمه‌نهایی و سپس فینال رساند، جایی که آرژانتین با عملکرد درخشان او در برابر بلژیک و آلمان غربی قهرمان شد.

گل اول مارادونا در این دیدار که با دست وارد دروازه شد، به “گل دست خدا” شهرت یافت. پس از گل اول، او با دریبل‌زنی چهار بازیکن انگلیسی و دروازه‌بان آن‌ها، ۶۰ متر را طی کرد و گل دوم تیمش را به ثمر رساند که بسیاری آن را بهترین گل تاریخ فوتبال به حساب می‌آورند. در سال ۲۰۰۲، این گل به‌عنوان “گل قرن” در نظرسنجی فیفا معرفی شد.

اولین قرارداد دیگو مارادونا

قرارداد دیگو مارادونا

در بخش موزه دیگو، ویترینی وجود دارد که برخی از افتخارات او از زمان گذشته در آن به نمایش گذاشته شده است. از جمله این افتخارات، نخستین برگه قرارداد حرفه‌ای مارادونا با باشگاه آرژانتینیوس جونیورز است که نام پدرش به‌طور ویژه‌ای بر روی آن ثبت شده است. این موزه که در سال ۲۰۱۶ به‌وسیله پرس به یک مکان تجاری تبدیل شد، به هدف شناساندن بیشتر مارادونا و باشگاه ابتدایی‌اش ایجاد شده است.

زندگی حرفه‌ای دیگو مارادونا

مارادونا از سن هشت سالگی با انجام حرکات نمایشی با توپ فوتبال در مکان‌های عمومی سعی می‌کرد تا بخشی از هزینه‌های خانواده‌اش را تأمین کند. در دوران جوانی، درخشش او با تیم بوکا جونیورز آغاز شد و سپس به بارسلونای اسپانیا پیوست که در آنجا به مقام قهرمانی جام حذفی اسپانیا دست پیدا کرد.

دیگو مارادونا پسر طلایی

پسر طلایی دیگو مارادونا

مارادونا که یک استعداد زودرس محسوب می‌شد، لقب “ال پیبه د اورو” (“پسر طلایی”) را به خود اختصاص داد، نامی که در طول زندگی حرفه‌ای‌اش با او همراه بود. او به خاطر توانایی در دریبل زنی، بینش، کنترل نزدیک توپ، پاس‌دادن و خلاقیتش شهرت جهانی داشت و به عنوان یکی از ماهرترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته می‌شد.

بدن او جمع و جور بود و با پاهای قوی، مرکز ثقل پایین و تعادل مناسبی که داشت، قادر بود فشار بدنی را حین دویدن با توپ به خوبی تحمل کند، حتی با وجود جثه کوچکش. شتاب، سرعت پاها و چابکی او، همراه با مهارت‌های دریبل زنی و کنترل خوب توپ، به او این امکان را می‌داد تا به راحتی سرعت خود را تغییر دهد و به حریفانش غلبه کند.

دیگو مارادونا فیفا 2020

در نظرسنجی‌ای که توسط فیفا برگزار شد، دیگو مارادونا به همراه پله برنده جایزه بهترین بازیکن قرن بیستم میلادی گردید. او با نمایش خیره‌کننده‌اش در جام جهانی ۱۹۸۶، تیم ملی آرژانتین را به قهرمانی هدایت کرد.

استعداد، تکنیک، چابکی، دید عالی، پاس‌های دقیق و مهارت او در کنترل توپ و دریبل زنی غیرقابل مهار، موجب شد تا به رغم قامت کوتاهش، در دنیای فوتبال به یک ستاره برجسته تبدیل شود و لقب “پسر طلایی” (به اسپانیایی: El Pibe de Oro) را از آن خود کند.

دیگو مارادونا جام جهانی

دیگو مارادونا جام جهانی 1982

در جام جهانی ۱۹۸۲، علی‌رغم نمایش‌های دیدنی و جذاب، دیگو مارادونا به دلیل یک حرکت غیر ورزشی در دیدار برابر برزیل از زمین اخراج شد و تیم ملی آرژانتین بدون او از ادامه مسابقات کنار رفت. این اخراج تأثیر عمیقی بر سرنوشت آرژانتین در آن تورنمنت داشت.

چهار سال بعد، در جام جهانی ۱۹۸۶ که در مکزیک برگزار شد، مارادونا بار دیگر به میدان آمد و فوتبال زیبای خود را به نمایش گذاشت. او با نمایش‌های فوق‌العاده‌اش و رهبری بی‌نظیرش، تیم ملی آرژانتین را به قهرمانی رساند و لحظات به یادماندنی را برای طرفداران فوتبال خلق کرد.

دیگو مارادونا تیم ملی

در جام جهانی ۱۹۸۶، یکی از مهیج‌ترین و در عین حال جنجالی‌ترین مسابقات، دیدار آرژانتین و انگلستان در مرحله یک چهارم نهایی بود. این بازی نه تنها به لحاظ ورزشی بلکه به دلیل پس‌زمینه سیاسی آن، به شدت تحت تأثیر قرار گرفت.

جنگ فالکلند که در اوایل دهه ۱۹۸۰ بین آرژانتین و انگلستان رخ داده بود، سایه‌اش را بر روی این دیدار انداخت و به آن بار عاطفی و ملیگرایانه‌ای بخشید.

مارادونا در این مسابقه عملکردی تاریخی از خود به نمایش گذاشت. او ابتدا در آغاز نیمه دوم، گل اول را با دست به ثمر رساند که بعدها به نام “دست خدا” مشهور شد. این گل به دلیل استفاده از دست مارادونا در زدن گل، با انتقادات بسیاری مواجه شد و همچنان یکی از بحث‌برانگیزترین گل‌های تاریخ فوتبال محسوب می‌شود.

دیگو مارادونا در تیم ملی

دیگو مارادونا و تیم ملی

اما لحظه‌ای که مارادونا به یاد ماندنی‌ترین گل این مسابقه را به ثمر رساند، به جرات یکی از بزرگ‌ترین گل‌های تاریخ فوتبال است. پس از دریافت توپ در میانه میدان، او با مهارت فوق‌العاده‌اش توانست هفت بازیکن انگلیسی را دریبل بزند و در نهایت توپ را به زمین وارد دروازه پیتر شیلتون، دروازه‌بان انگلستان، کند. این گل نه تنها نشان‌دهنده توانایی‌های فردی بی‌نظیر مارادونا بود، بلکه نمادی از روحیه و اراده تیمی آرژانتین نیز به شمار می‌رفت.

با این دو گل، آرژانتین توانست با نتیجه ۲-۱ بر انگلستان پیروز شود و به مرحله نیمه نهایی صعود کند، در حالی که این پیروزی برای مردم آرژانتین به معنای شکست انگلیس در یک مسابقه حساسی بود که از لحاظ تاریخی اهمیت زیادی داشت.

این بازی و عملکرد مارادونا در آن، هنوز هم در خاطره‌ها باقی مانده و به عنوان یکی از برترین نمایش‌ها در تاریخ جام جهانی فوتبال شناخته می‌شود.

دیگو مارادونا جام 1986

دیگو مارادونا با هنرنمایی خارق‌العاده خود نقش اساسی در قهرمانی تیم ملی آرژانتین در جام جهانی ۱۹۸۶ ایفا کرد. او با نمایش های بی‌نظیرش، از جمله گل معروف “دست خدا” و گل فوق‌العاده‌اش به انگلیس، توانست آرژانتین را به قهرمانی برساند و نام خود را به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال ثبت کند.

علاوه بر موفقیت‌های بین‌المللی، مارادونا در دوران حضور خود در باشگاه ناپولی ایتالیا نیز تاثیرگذار بود. او این باشگاه را در دو نوبت، در سال‌های ۱۹۸۷ و ۱۹۸۹، به مقام قهرمانی لیگ ایتالیا (سری آ) رساند. این دستاوردها نه تنها ناپولی را به یکی از رقبای قدرتمند فوتبال ایتالیا تبدیل کرد، بلکه محبوبیت مارادونا را در این شهر به اوج رساند و او به یک افسانه در تاریخ باشگاه تبدیل شد.

همچنین در سال ۱۹۹۰، مارادونا نقش مهمی در فتح جام یوفا به همراه ناپولی ایفا کرد. این قهرمانی‌ها، علاوه بر افتخارات فردی، نشان‌دهنده تأثیر شگرف مارادونا بر موفقیت‌های باشگاه و فوتبال ایتالیا بود و تلاش‌های او سبب شد که ناپولی به یکی از تیم‌های بارز در تاریخ فوتبال این کشور تبدیل شود.

آرژانتین دیگو مارادونا

دیگو مارادونا تیم ملی آرژانتین

تیم ملی آرژانتین و دیگو مارادونا

در جام جهانی ۱۹۹۰ که به میزبانی ایتالیا برگزار شد، تیم ملی آرژانتین به رهبری دیگو مارادونا عملکرد چشمگیری داشت. این تیم در مرحله نیمه‌نهایی توانست ایتالیا، میزبان آن دوره، را در ورزشگاه شهر ناپل شکست دهد. این پیروزی برای آرژانتین و خصوصاً برای مارادونا که دوران موفقی را با باشگاه ناپولی در این شهر سپری کرده بود، بسیار حائز اهمیت بود.

با این حال، آرژانتین نتوانست در دیدار نهایی همانند دورهٔ قبلی جام جهانی، بر آلمان غلبه کند و با کسب عنوان دوم، به خانه بازگشت. این شکست برای مارادونا و تیمش تلخ بود، چرا که آن‌ها به دنبال تکرار موفقیت شان درجام جهانی ۱۹۸۶ بودند.

در طول این تورنمنت، مارادونا با توجه به تبعیض‌ها و فقر موجود در جنوب ایتالیا، از هواداران باشگاه ناپولی خواست تا در بازی ایتالیا-آرژانتین از تیم ملی آرژانتین حمایت کنند.

او با این درخواست به نوعی همبستگی اجتماعی را در منطقه‌اش به تصویر کشید و تأثیرش را فراتر از فوتبال گذاشت. این اقدام او نشان‌دهنده روابط عاطفی او با ناپل و مردم این شهر بود و نشان می‌داد که فوتبال تنها یک ورزش نیست بلکه می‌تواند پیوندهای فرهنگی و اجتماعی عمیق‌تری ایجاد کند.

دیگو مارادونا فوتبال

دیگو مارادونا فوتبالیست

فوتبالیست دیگو مارادونا

دیگو مارادونا فیفا 2025

دیگو مارادونا در فیفا 2025

دیگو مارادونا آرژانتین

دیگو مارادونا جوز هندی

پس از بازی، مارادونا با اشتیاق و هیجان گفت: “آن روز احساس کردم آسمان را در دستانم گرفته‌ام.” این جمله نشان‌دهنده اهمیت آن لحظه برای او و آغاز یک مسیر طولانی و پرفراز و نشیب در دنیای فوتبال بود.

سی سال بعد، خوان دومینگو کابررا، هم‌تیمی‌اش، اولین بازی مارادونا را به یاد آورد و گفت: “من در سمت راست زمین بودم و سعی کردم او را تحت فشار قرار دهم، اما او فرصتی به من نداد. او جوز هندی را درست کرد و زمانی که من چرخیدم، او از من دور شد.”

این یادآوری کابررا نشان‌دهنده مهارت فوق‌العاده و توانایی مارادونا در فرار از مدافعین بود، که به سرعت وی را به یکی از نمادهای بزرگ فوتبال تبدیل کرد. این تکه‌های خاطره به خوبی حرکات بدیع و خلاقانه مارادونا را در آن زمان به تصویر می‌کشد.

دیگو مارادونا آرژانتینوس جونیورز

دیگو مارادونا جونیورز 1976

مارادونا در ۲۰ اکتبر ۱۹۷۶، تنها ۱۰ روز قبل از تولد ۱۶ سالگی‌اش، اولین بازی حرفه‌ای خود را برای آرژانتینوس جونیورز در مقابل تالرس د کوردوبا انجام داد. او در این بازی با پیراهن شماره ۱۶ به میدان رفت و به جوان‌ترین بازیکن تاریخ لیگ برتر آرژانتین تبدیل شد.

چند دقیقه پس از شروع بازی، مارادونا توپ را به پاهای خوان دومینگو کابررا، هم‌تیمی‌اش، پاس داد. این لحظه به عنوان نمادی از استعداد و توانایی‌های بالای او در فوتبال شناخته می‌شود و نشان‌دهنده آغاز دورانی است که مارادونا به یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل شد.

بازی او به قدری تحت تأثیر قرار داد که هواداران و کارشناسان فوتبال به سرعت شناخت لازم را از استعداد فوق‌العاده‌اش پیدا کردند.

دیگو مارادونا لیگ برتر

اولین گل دیگو مارادونا

مارادونا در ۲۰ فوریه ۱۹۸۱ با باشگاه بوکا جونیورز قرارداد امضا کرد و تنها دو روز بعد، اولین بازی خود را در مقابل تالرس د کوردوبا انجام داد. او در این بازی به خوبی درخشید و دو گل از چهار گل تیمش را به ثمر رساند.

در ۱۰ آوریل، مارادونا اولین سوپرکلاسیکو خود را مقابل ریورپلاته در ورزشگاه لا بومبونرا برگزار کرد. او در این مسابقه با دریبل زدن در برابر آلبرتو تارانتینی و فیلول، گل اول را به ثمر رساند و باعث شد بوکا جونیورز با نتیجه ۳–۰ حریف دیرینه‌اش را شکست دهد.

با اینکه رابطه‌ای بی‌اعتماد بین مارادونا و مدیر بوکا، سیلویو مارزولینی، وجود داشت، اما بوکا فصل موفقی را سپری کرد و با کسب یک امتیاز در بازی مقابل راسینگ کلاب، عنوان لیگ را به دست آورد. این قهرمانی تنها عنوانی بود که مارادونا در لیگ داخلی آرژانتین به دست آورد و نشان دهنده تأثیرگذاری او در تیم بود.

دیگو مارادونا شکستگی پا

مارادونا در ابتدای حضورش در بارسلونا با چالش‌های بزرگی روبرو شد، که یکی از مهم‌ترین آنها مصدومیت شدید ناشی از تکل آندونی گویکوتشیا بود. در تاریخ ۲۴ سپتامبر ۱۹۸۳، در یک بازی لالیگا در نیوکمپ، گویکوتشیا با یک تکل بی‌ملاحظه به مارادونا آسیب زد و باعث شد که او دچار شکستگی مچ پا شود. این حادثه به شدت بر روحیه و سلامت مارادونا تأثیر گذاشت و دوران سختی را برای او رقم زد.

مارادونا در این مدت با مشکلاتی از جمله بیماری هپاتیت نیز مواجه بود. این بیماری و مصدومیت ناشی از آن، دوران حضور او در بارسلونا را دشوار کرده بود و موجب کاهش اعتماد به نفس او و همچنین تأثیر بر عملکردش در زمین شد.

دیگو مارادونا مصدومیت

گوئیکوتشیا، به عنوان مردی که به “قصاب بیلبائو” معروف بود، به‌خاطر حرکات خشن و تاکتیک‌های دفاعی‌اش شناخته می‌شد و این حادثه یکی از جنجالی‌ترین و بحث‌برانگیزترین لحظات تاریخ فوتبال اسپانیا به شمار می‌رفت.

با وجود این مشکلات، مارادونا نشان داد که پس از بازپروری و درمان می‌تواند به میادین برگردد. او با تلاش و عزم راسخ موفق شد دوباره به فرم ایده‌آل خود برگردد و در فصل‌های بعدی، به یکی از بهترین و تأثیرگذارترین بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل شود.

این تجربه‌ها نه‌تنها بر شهرت او افزوده، بلکه به عنوان بخشی از داستان زندگی و کارنامه‌اش، به یادها سپرده شده‌اند.

دیگو مارادونا کوپا

در فینال کوپا دل ری ۱۹۸۴ در مادرید، دیگو مارادونا به شدت درگیر یک نزاع خشونت‌آمیز با بازیکنان اتلتیک بیلبائو شد. پس از اینکه آندونی گویکوتشیا بار دیگر با یک تکل سخت به او آسیب زد، احساسات در میدان به شدت تحریک شد. همچنین توهین‌های نژادپرستانه هواداران بیلبائو نسبت به اصل و نسب بومیان آمریکای پدر مارادونا، بر تنش‌ها افزود.

در پی این اوضاع و پس از باخت ۱-۰ بارسلونا، میگل سولا از بیلبائو باعث تحریک بیشتر مارادونا شد. در واکنش به این تح provocations و فشارهای روحی، مارادونا با تهاجم و خشم از جایش بلند شد و بخشی از تنش و درگیری میان بازیکنان بود. این واقعه نه‌تنها به درگیری‌های فیزیکی منجر شد، بلکه انعکاس‌هایی در تاریخ فوتبال اسپانیا به جا گذاشت.

دیگو مارادونا کوپا 1984

مارادونا در ادامه‌ی تنش‌ها، با ضربه سر به سولا پاسخ داد و سپس با آرنج به صورت یکی دیگر از بازیکنان بیلبائو حمله کرد و به زانو نیز به سر بازیکن دیگری ضربه زد. این اقدامات باعث شد که بازیکنان تیم بیلبائو به دور او جمع شوند تا انتقام بگیرند و آندونی گویکوتشیا با یک ضربه محکم به سینه‌اش برخورد کرد.

پس از این حملات، بازیکنان بارسلونا برای حمایت از مارادونا به میدان آمدند و درگیری به اوج خود رسید. بازیکنان دو تیم در زمین با مارادونا در مرکز این نزاع، مشغول به مشاجره و مبارزه شدند و هر کسی که پیراهن بیلبائو به تن داشت، مورد حمله قرار می‌گرفت. این واقعه نه‌تنها به یک درگیری فیزیکی تبدیل شد بلکه به یاد ماندنی‌ترین لحظات فینال آن مسابقه تبدیل گردید.

دیگو مارادونا فینال کوپا

مارادونا پس از چند لحظه‌ای که در آن به تهاجم و فشار احساسی واکنش نشان داد، با تهاجمی از جایش بلند شد، چند سانتی‌متر از صورت سولا فاصله گرفت و آن‌ها وارد گفت‌وگویی چالش‌برانگیز شدند. این برخورد نه تنها تنش میان آن‌ها را شدت بخشید، بلکه زنجیره‌ای از واکنش‌های احساسی را در هر دو تیم به راه انداخت.

سولا با استفاده از الفاظ توهین‌آمیز و تقلید از واژه‌های تحقیرآمیز، ژست جمعیت را به سمت مارادونا سوق داد. این اقدام سولا باعث ایجاد یک فضای کاملاً متشنج در زمین بازی شد و تنش‌ها به شدت افزایش یافت.

با افزایش تنش‌ها و درگیری‌های فیزیکی، بازی به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و صحنه‌هایی از خشونت و خشم بین بازیکنان دو تیم بازتاب پیدا کرد. این واقعه به خوبی نشان‌دهنده‌ی فشار روانی و احساسی بود که مارادونا و تیم بارسلونا در آن لحظات تجربه کردند.

دیگو مارادونا پولی

دیگو مارادونا ناپل

مارادونا در تاریخ ۵ ژوئیه ۱۹۸۴ به ناپل وارد شد و به عنوان بازیکن جدید ناپولی به رسانه‌های جهانی معرفی گردید. در این مراسم بزرگ، نزدیک به ۷۵۰۰۰ هوادار در استادیوم سن پائولو جمع شده بودند تا از او استقبال کنند. این استقبال بی‌نظیر نشان‌دهنده‌ی امید و انتظارات بالای هواداران ناپولی بود.

نویسنده ورزشی دیوید گلدبلات در توصیف این لحظه نوشت: “آنها [هواداران] متقاعد شده بودند که ناجی آمده است.” این جمله به خوبی گویای نگرش و احساسات هواداران نسبت به مارادونا بود، زیرا او به ‌نظر می‌رسید که می‌تواند ناپولی را به اوج برساند و موفقیت‌های زیادی را برای این تیم به ارمغان بیاورد. ورود مارادونا به ناپل نه تنها شروع یک دوران طلایی برای این باشگاه بود، بلکه سرآغازی بود برای یکی از بزرگ‌ترین داستان‌های فوتبالی در تاریخ.

پولی دیگو مارادونا

مارادونا در ناپولی به اوج دوران حرفه‌ای خود رسید و به سرعت موفق شد بازوبند کاپیتانی را از جوزپه بروسکولوتی، مدافع کهنه‌کار این تیم، به ارث ببرد. او به یکی از ستاره‌های مورد تحسین و محبوب هواداران ناپولی تبدیل شد.

در دوره حضورش در این باشگاه، مارادونا تیم را به موفق‌ترین دوران تاریخ خود رساند. او در زمانی برای ناپولی بازی کرد که تنش‌های شمال-جنوب در ایتالیا به دلیل مسائل مختلف، به ویژه تفاوت‌های اقتصادی بین این دو منطقه، در اوج خود بود.

دیگو مارادونا ناجی ناپل

یک روزنامه محلی در ناپل اظهار داشت که “علیرغم فقدان شهردار، خانه‌ها، مدارس، اتوبوس‌ها، استخدام و سرویس بهداشتی، هیچ‌کدام از این‌ها مهم نیست زیرا ما مارادونا داریم.” این جمله نشان‌دهنده اهمیت فوق‌العاده‌ای بود که هواداران ناپولی برای مارادونا قائل بودند.

پیش از ورود او، فوتبال ایتالیا عمدتاً تحت سلطه تیم‌های بزرگ شمال و مرکز کشور مانند آث میلان، یوونتوس، اینترمیلان و رم بود و هیچ تیمی از جنوب شبه‌جزیره ایتالیا موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ نشده بود.

این شرایط شاید بهترین سناریو برای مارادونا و تصویر همدل او از طبقه کارگر بود. او به تیمی پیوست که در آستانه سقوط از سری A در پایان فصل 1983-1984 قرار داشت و با چالش‌های فراوانی روبرو بود.

ناپولی آن زمان در یکی از سخت‌ترین و رقابتی‌ترین لیگ‌های فوتبال اروپا به دنبال بهبود وضع خود بود. مارادونا، به عنوان یک نماد، امید و انگیزه جدیدی به هواداران و بازیکنان ناپولی بخشید و باعث شد تا آن‌ها به قهرمانی و موفقیت در این لیگ برسند.

دیگو مارادونا قهرمانی 1986

ناپولی تحت رهبری مارادونا، اولین قهرمانی خود در سری آ را در فصل 1986-1987 کسب کرد. گلدبلات درباره جشن‌ها نوشت: “جشن‌ها بسیار پرشور بود. مجموعه‌ای از مهمانی‌ها و جشن‌های خیابانی به طور ناگهانی در سراسر شهر به راه افتاد و یک کارناوال شبانه‌روزی را برای بیش از یک هفته به وجود آورد.

دنیا کاملاً دگرگون شد. ناپلی‌ها به یادبود موفقیت خود مراسم تشییع جنازه‌ای برای یوونتوس و میلان برگزار کردند و مرگ رقبای خود را جشن گرفتند. در سال 1987، ایتالیای دیگر شکست خورده است و یک امپراتوری جدید متولد شد.”

دیگو مارادونا و خوان کارلوس

نزاع دسته جمعی در مقابل پادشاه اسپانیا، خوان کارلوس، و تماشاگران 100000 هوادار در داخل استادیوم رخ داد، به‌طوری‌که بیش از نیمی از اسپانیا از طریق تلویزیون آن را تماشا می‌کردند.

با شروع پرتاب اشیای جامد به سمت بازیکنان، مربیان و حتی عکاسان از سوی تماشاگران، شصت نفر مجروح شدند و این حادثه عملاً انتقال مارادونا به خارج از باشگاه را در آخرین بازی‌اش با پیراهن بارسلونا قطع کرد.

دیگو مارادونا خوان کارلوس

یکی از مدیران بارسلونا در واکنش به صحنه‌های دعوای مارادونا و هرج‌ومرج پس از آن گفت: “وقتی این صحنه‌ها را دیدم، متوجه شدم که نمی‌توانیم بیشتر از این با او پیش برویم.”

در نهایت، مارادونا پس از ۵۸ بازی به ناپولی در سری آ ایتالیا منتقل شد و این انتقال با یک رکورد جهانی دیگر به مبلغ 6.9 میلیون پوند (10.48 میلیون دلار) صورت گرفت.

دیگو مارادونا نقاشی دیواری

نقاشی دیواری دیگو مارادونا

نقاشی‌های دیواری از مارادونا بر روی ساختمان‌های باستانی شهر به تصویر کشیده شد و کودکان تازه متولد شده به افتخار او نام‌گذاری شدند. ناپولی در آن سال، با پیروزی در فینال کوپا ایتالیا 1987 مقابل آتالانتا، موفق به کسب دبل شد. مارادونا یکی از بازیکنان کلیدی این دوره موفقیت‌آمیز بود و در مجموع، هفت گل در ده بازی به ثمر رساند.

سبک بازی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا استراتژیست

دیگو مارادونا به عنوان یک استراتژیست شناخته می‌شود. او با وجود تمایل به انجام دویدن‌های انفرادی با توپ، همچنین یک استراتژیست و بازیکن تیمی باهوش بود، با آگاهی فضایی عالی و تکنیک بسیار بالا با توپ. او در فضاهای محدود بسیار موثر بود و با جذب مدافعان، فضای لازم را برای خروج سریع از موانع (همچون گل دومش مقابل انگلیس در سال 1986) یا پاس دادن به یک هم‌تیمی آزاد ایجاد می‌کرد.

دیگو مارادونا شوت سریع

به دلیل قد کوتاهش، اما با قدرت بدنی بالا، می‌توانست توپ را به راحتی در مقابل یک مدافع نگه‌دارد تا منتظر هم‌تیمی‌اش بماند یا فاصله لازم برای یک شوت سریع را پیدا کند. او ویژگی‌های رهبری را در زمین نشان می‌داد و کاپیتان آرژانتین در رقابت‌های جام جهانی 1986، 1990 و 1994 بود.

دریبل زدن دیگو مارادونا

یکی از حرکات برجسته مارادونا، دریبل زدن با سرعت در جناح راست و ارسال پاس‌های دقیق به هم‌تیمی‌هایش در رسیدن به خط دروازه حریف بود. علامت تجاری دیگر او رابونا بود، یک پاس ضربدر معکوس با پشت پا که به او اجازه می‌داد تمام وزن را حفظ کند.

پاس ضربدر معکوس دیگو مارادونا

این مانور منجر به چندین پاس گل شد، از جمله سانتری برای ضربه سر رامون دیاز در برابر سوئیس در سال 1980. همچنین، او یکی از طرفداران معروف رولت بود، حرکتی که شامل کشیدن توپ ابتدا با یک پا و سپس با پای دیگر به عقب در حین انجام یک چرخش 360 درجه بود.

چرخش مارادونا

به دلیل استفاده مکرر از این حرکت، گاهی در رسانه‌ها به آن «چرخش مارادونا» گفته می‌شود. او همچنین یکی از بازیکنان خطرناک در زدن ضربات آزاد و پنالتی بود و به خاطر توانایی‌اش در خم کردن توپ از کرنر و ضربات ایستگاهی مستقیم مشهور بود.

ضربات آزاد مارادونا

او به عنوان یکی از بهترین متخصصان زدن ضربات ایستگاهی در تمام دوران شناخته می‌شود. تکنیک او در زدن ضربات آزاد، که معمولاً با بالا بردن زانویش هنگام ضربه زدن به توپ همراه بود، به او این امکان را می‌داد که توپ را از بالای دیوار دفاعی عبور دهد و این کار را حتی از فاصله نزدیک، درست خارج از محوطه جریمه، با بلندی 21 تا 17 متر انجام دهد. سبک او در زدن ضربات آزاد بر بسیاری از متخصصان دیگر، از جمله جانفرانکو زولا، آندره آ پیرلو و لیونل مسی تأثیر گذاشت.

دیگو مارادونا بهترین گلزن

دیگو مارادونا کوپا ایتالیا

او همچنین بهترین گلزن آن فصل کوپا ایتالیا بود و با به ثمر رساندن شش گل، در حالی که ناپولی در مرحله یک چهارم نهایی توسط تورینو حذف شد، در بازی برگشت با دو گلش نتوانست از حذف جلوگیری کند.

در فصل 1988–1989، ناپولی نایب قهرمان لیگ و کوپا ایتالیا شد و در فینال به سمپدوریا باخت. با این حال، این تیم توانست انتقام نایب قهرمانی را با کسب عنوان قهرمانی جام یوفا بگیرد و در فینال دو بازی برابر اشتوتگارت پیروز شود.

دیگو مارادونا جام یوفا

دیگو مارادونا کوپا

در جریان بازی برگشت مرحله یک چهارم نهایی مقابل رقیب دیرینه‌اش یوونتوس، مارادونا یک پنالتی را به ثمر رساند و ناپولی در نهایت پس از وقت اضافی به دور بعد راه یافت.

در طول بازی اول فینال، مارادونا از روی یک پنالتی در یک پیروزی خانگی 2-1 گلزنی کرد و سپس به گل پیروزی کارکا کمک کرد. در بازی برگشت که در 17 مه انجام شد و به تساوی 3-3 انجامید، او با ضربه سر به گل چیرو فرارا کمک کرد.

دیگو مارادونا مثلث هجومی

دیگو مارادونا برونو جوردانو

مارادونا جوردانو کارکا

دیگو مارادونا کارکا

فصل بعد، مثلث هجومی پربار تیم، که شامل مارادونا، برونو جوردانو و کارکا بود، بعداً خط مقدم «Ma-Gi-Ca» (جادویی) نامیده شد. علیرغم اینکه این تیم نتوانست از عنوان قهرمانی خود در لیگ دفاع کند و در چهار بازی پایانی شکست خورد، به‌ویژه مقابل آث میلان، مارادونا در فصل 1987–1988 با به ثمر رساندن 15 گل، بهترین گلزن سری آ شد و با مجموع 115 گل، عنوان بهترین گلزن تاریخ ناپولی را در اختیار داشت تا اینکه رکورد او توسط مارک هامش 7 شکسته شد.

دیگو مارادونا سوپر کاپ ایتالیا

دیگو مارادونا سوپر کاپ

ناپولی دومین قهرمانی خود در لیگ را در فصل 90–1989 به دست آورد و بعداً در سال 1990 سوپرکاپ ایتالیا را با شکست رقبای یوونتوس با نتیجه 5–1 کسب کرد.

فرانکو بارزی، مدافع میانی آث میلان، وقتی از او پرسیده شد که سخت‌ترین بازیکنی که تا به حال با او روبرو شده است، چه کسی است، به مارادونا اشاره کرد. این دیدگاه نیز توسط هم‌تیمی‌اش در میلان، پائولو مالدینی، تأیید شد که نشان‌دهنده تأثیر و قدرت بازی مارادونا در آن زمان است.

جریمه دیگو مارادونا

اگرچه مارادونا در دوران حضورش در ایتالیا در زمین بازی موفقیت‌های زیادی کسب کرد، اما مشکلات شخصی او نیز افزایش یافت. استفاده از کوکائین او ادامه پیدا کرد و او متحمل جریمه‌ای به مبلغ 70 هزار دلار از سوی باشگاه خود شد، به دلیل غیبت در بازی‌ها و تمرینات که ظاهراً به دلیل «استرس» رخ داده بود. این مسائل خارج از زمین تاثیر زیادی بر زندگی حرفه‌ای و شخصی او گذاشت و به تدریج به مشکلات دیگری منجر شد.

دیگو مارادونا جام جهانی 1990

او همچنین با یک رسوایی مربوط به یک پسر نامشروع دست و پنجه نرم کرد و مورد سوءظن در ارتباط با دوستی ادعایی‌اش با سندیکای جنایی کامورا قرار گرفت.

پس از جام جهانی 1990، جایی که او و آرژانتین ایتالیا را در یک بازی نیمه‌نهایی در ورزشگاه سن پائولو شکست دادند، مارادونا با واکنش‌های شدید و آزار و اذیت برخی از هواداران محلی روبرو شد. این حوادث نشان‌دهنده چالش‌های فراوانی بود که او در کنار موفقیت‌هایش تجربه می‌کرد و تأثیرات منفی نامش روی زندگی شخصی و حرفه‌ای او داشت.

دیگو مارادونا حیله گر

شخصیت حیله گر دیگو مارادونا

مارادونا به خاطر شخصیت حیله‌گرش مشهور بود و یکی از جنجالی‌ترین لحظات دوران بازی‌اش، گل “دست خدا” او در جام جهانی 1986 بود. این گل به دلیل استفاده غیرقانونی از دست برای زدن توپ بسیار بحث‌برانگیز شد.

برخی از منتقدان آن را به عنوان یک مانور هوشمندانه می‌دانند، و گلن هادل، یکی از بازیکنان حریف، اعتراف کرده است که مارادونا این گل را با تکان دادن سر خود همزمان با دست زدن به توپ پنهان کرده است.

این اقدام نه تنها باعث افزایش شهرت مارادونا شد بلکه همچنین نمایانگر ویژگی‌های خاص او به عنوان یک بازیکن حرفه‌ای و ماجراجو بود که مرزهای قوانین را به چالش می‌کشید.

دیگو مارادونا چپ پا

مارادونا به طور عمده چپ‌پا بود و معمولاً از پای چپ خود استفاده می‌کرد، حتی زمانی که موقعیت ایجاب می‌کرد که از پای راستش بهره ببرد. اولین گل او در نیمه‌نهایی جام جهانی 1986 مقابل بلژیک نمونه‌ای از این ویژگی بود. او برای دریافت پاس وارد کانال راست داخلی شده بود، اما اجازه داد توپ به سمت پای چپش حرکت کند و این نیاز به توانایی فنی بیشتری داشت.

در همان جام جهانی، در بازی قبلی‌اش مقابل انگلستان، مارادونا برای زدن “گل قرن” در این مسابقه، هرگز از پای راست خود استفاده نکرد، با وجود اینکه تمام حرکت را در سمت راست زمین انجام داد.

در بازی تساوی دور دوم جام جهانی 1990 مقابل برزیل، او در موقعیت دشواری قرار گرفت و از پای راست خود برای ایجاد گل پیروزی برای کلودیو کانیگیا بهره برد.

در این مورد، دو مدافع برزیلی او را مجبور به اتخاذ موقعیتی کردند که استفاده از پای چپش را کمتر عملی می‌ساخت. این نمونه‌ها نشان‌دهنده انعطاف‌پذیری و توانایی بالای تکنیکی مارادونا بودند که او را به یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل کرد.

بازنشستگی دیگو مارادونا2011

در سال 2000، پیراهن شماره 10 ناپولی به طور رسمی به احترام دیگو مارادونا بازنشسته شد، اما در سال 2011، این ستاره آرژانتینی اعلام کرد که دوست دارد به بازیکن دیگری به نام ازکیل لاوتزی اجازه دهد از این شماره استفاده کند.

این موضوع باعث ایجاد بحث و جنجالی میان هواداران ناپولی شد. در یک نظرسنجی که توسط روزنامه Il Mattino برگزار شد، 54 درصد از طرفداران به حفظ وضعیت بازنشستگی پیراهن شماره 10 رای دادند.

در نهایت، تغییر شماره انجام نشد و پیراهن شماره 10 همچنان به عنوان نماد و یادآور دوران طلایی مارادونا در ناپولی باقی ماند. این تصمیم نه تنها نشان‌دهنده احترام عمیق هواداران به مارادونا بود، بلکه بیانگر تاثیر ماندگار او بر تاریخچه باشگاه ناپولی و فوتبال ایتالیا نیز بود.

دیگو مارادونا نابغه فوتبال

دیگو مارادونا مربی

مربی دیگو مارادونا

دیگو مارادونا مربیگری

مربیگری دیگو مارادونا 

زیبایی بازی دیگو مارادونا نه تنها به تسلط طبیعی او بر توپ مربوط می‌شود، بلکه به توانایی او در یادگیری و تکرار حرکاتش نیز بستگی دارد. بسیاری از حرکات نرم و ضربات «نابغه» او نتیجه تلاش و تمرین مداوم است. این جنبه از کار او ممکن است با تصوری که از او در ذهن‌ها وجود دارد متفاوت باشد.

مشاهده بازی او و رهبری‌اش در زمین فوتبال تجربه‌ای دلنشین بود. او به طور مکرر کارهای فوق‌العاده‌ای انجام می‌داد که بسیاری از آن‌ها در نظر اول غیرممکن به نظر می‌رسیدند و این توانایی‌های شگفت‌انگیز را حتی در طول تمرینات و جلسات دشوار نیز به نمایش می‌گذاشت.

این استعداد و ترکیب آن با تعهد و تمرین‌های سخت بود که مارادونا را به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل کرد و او را در یادها و قلب‌ها جاودانه ساخت.

دیگو مارادونا رونالدوی برزیلی

مارادونا رونالدو

دیگو مارادونا، اسطوره بی‌بدیل فوتبال، فراتر از تنها محبوبیتش در دل میلیون‌ها هوادار، از نظر بزرگان و اسطوره‌های این ورزش نیز مقام و جایگاهی برجسته داشت. او به عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال شناخته می‌شد و نبوغ، شخصیت و تأثیرگذاری‌اش به وضوح مورد تأیید بسیاری از شخصیت‌های معتبر فوتبال قرار گرفت.

بسیاری از بازیکنان بزرگ و مربیان پس از او به توانایی‌های فنی و قدرت رهبری مارادونا اشاره کردند و او را منبع الهام برای نسل‌های بعدی دانستند. تأثیر او بر فوتبال تنها محدود به مهارت‌های فردی‌اش نمی‌شود.

او با شور و هیجان خود، روح واقعی فوتبال را تجسم می‌بخشید و با حرکاتش نام خود را بر تاریخ این ورزش جاودانه ساخت. مارادونا در واقع نمادی از عشق و اشتیاق به فوتبال بود و تا به امروز، یاد و خاطره او در دل مردم و دنیای فوتبال زنده است.

دیگو مارادونا بهترین بازیکن

دیگو مارادونا به طور گسترده‌ای به عنوان بهترین بازیکن نسل خود شناخته می‌شود و بسیاری از کارشناسان، بازیکنان و مدیران فوتبال او را یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران می‌دانند. برخی حتی او را به عنوان بهترین بازیکن تاریخ فوتبال معرفی کرده‌اند.

مارادونا به عنوان یکی از ماهرترین بازیکنان این ورزش، به ویژه در زمینه دریبل‌زنی و ضربات آزاد شناخته می‌شود و بسیاری معتقدند که او در تاریخ این دو جنبه از بازی بی‌نظیر بوده است.

او که در دوران جوانی استعداد خود را به نمایش گذاشت، به خاطر تلاش و فداکاری‌اش در بهبود جنبه‌های فنی بازی‌اش نیز مورد تحسین قرار گرفت. مدیر سابقش، سیزار منوتی، بارها به اراده و اخلاق کاری مارادونا اشاره کرده و تأکید کرده است که او همیشه در تمرینات سعی داشت تا بهترین خود را نشان دهد، حتی اگر استعدادهای طبیعی‌اش او را در سطح بالایی قرار داده بود.

این ترکیب از استعداد ذاتی و تعهدی که مارادونا به بازی داشت، او را به فردی متمایز در دنیای فوتبال تبدیل کرد و یاد او همچنان در دل میلیون‌ها هوادار زنده است.

مارادونا پله

مارادونا و پله

پله و دیگو مارادونا، دو اسطوره بزرگ فوتبال، همواره در یک رقابت سالم و مثبت قرار داشتند. هر دو بازیکن نه تنها به توانایی‌های یکدیگر احترام می‌گذاشتند، بلکه معتقد بودند که مقایسه آنها کار درستی نیست. این دو عظیم‌الشأن هرکدام سبک بازی خاص و منحصربه‌فردی داشتند که آن‌ها را به نمادهای فرهنگی و ورزشی تبدیل کرد.

پله مارادونا

پله، معروف به “ملک فوتبال”، با سرعت، تکنیک و توانایی‌های گلزنی‌اش شناخته می‌شود، در حالی که مارادونا با مهارت‌های دریبل‌زنی، خلاقیت و توانایی رهبری در میدان بازی توانست قلب‌ها را تسخیر کند. این تفاوت‌ها هرگز باعث نشد که یکی به دیگری برتری پیدا کند، بلکه هر دو برای نسل‌های مختلف الهام بخش و فرهنگی از فوتبال بودند.

هر چند که بحث و مذاکره در مورد اینکه کدامیک بهتر است همواره وجود دارد، اما در واقعیت، هر کدام از این دو بازیکن سهم بزرگی در تاریخ فوتبال دارند و تأثیرات آن‌ها فراتر از رقابت‌هایشان خواهد بود. آنها نمایندگان دو دوره مختلف از فوتبال هستند و به نوعی تکمیل‌کننده یکدیگر در میدان فوتبال به شمار می‌روند.

دیگو مارادونا گابریل باتیستوتا

گابریل باتیستوتا، یکی دیگر از هم‌تیمی‌های مارادونا در تیم ملی آرژنتین، با ستایش “کاریزمای” او گفت: “دیگو می‌تواند یک استادیوم را فرماندهی کند، همه او را تماشا کنند. من با او بازی کردم و می‌توانم به شما بگویم که او چقدر از نظر فنی برای تیم تعیین‌کننده بود.”

دیگو مارادونا کورادو فرلاینو

کورادو فرلاینو، رئیس سابق ناپولی، در سال 2008 درباره ویژگی‌های رهبری مارادونا در دوران حضورش در این باشگاه اظهار نظر کرد و او را به عنوان “یک مربی در زمین” توصیف کرد.

خورخه والدانو مارادونا

خورخه والدانو، بازیکن و سرمربی آرژانتینی، درباره مارادونا می‌گوید: “مارادونا یک رهبر فنی بود، مردی که تمام مشکلاتی را که ممکن بود در زمین پیش بیاید حل می‌کرد.

اولا، او مسئول انجام معجزه بود که به هم‌تیمی‌ها اعتماد به نفس زیادی می‌دهد. دوم اینکه دامنه سلبریتی او به حدی بود که تمام فشارها را از طرف هم‌تیمی‌هایش جذب می‌کرد. مشکلی نبود که در زمین به‌وجود بیاید و مارادونا نتواند آن را برطرف کند.”

والدانو مارادونا

مارادونا والدانو

خورخه والدانو در مورد تأثیر دیگو مارادونا بر روی هم‌تیمی‌هایش می‌گوید: “یک نفر شب قبل از بازی راحت می‌خوابید، نه فقط به این دلیل که می‌دانست کنار دیگو بازی می‌کند و دیگو کارهایی را انجام می‌دهد که هیچ بازیکن دیگری در جهان نمی‌تواند، بلکه به این دلیل که ناخودآگاه می‌دانستیم اگر شکست بخوریم، مارادونا بیشتر از بقیه بار را به دوش می‌کشد و بیشتر از دیگران سرزنش می‌شود. این نوع نفوذی بود که او بر تیم اعمال کرد.”

مارادونا میشل پلاتینی